Παρασκευή 11 Απριλίου 2008
Θεραπευτικές ιδιότητες αποδεικνύονται ότι έχουν τα σπήλαια
Θεραπευτικές ιδιότητες αποδεικνύονται ότι έχουν τα σπήλαια
31-10-07
Η επίσκεψη σε ένα σπήλαιο εκτός από τουριστικό ενδιαφέρον μπορεί να έχει και ευεργετική επίδραση στην υγεία του ανθρώπου, καθώς, σύμφωνα με μελέτες, το περιβάλλον του σπηλαίου έχει θεραπευτικές ιδιότητες.
Οι ιαματικές ιδιότητες των σπηλαίων οφείλονται στα ιχνοστοιχεία του μικροκλίματος που υπάρχει μέσα σε αυτά, όπως δηλώνει η καθηγήτρια Γεωλογίας του ΑΠΘ, Ευαγγελία Τσουκαλά.
Το σπήλαιο του Αγίου Γεωργίου στο Κιλκίς μελετήθηκε από Τσέχους επιστήμονες και αποδείχτηκε ότι η επίσκεψη σε αυτό μπορεί να συμβάλει στη θεραπεία του παιδικού άσθματος, αλλά και δερματολογικών ασθενειών που προέρχονται από μολύνσεις είτε είναι αλλεργικής μορφής.
Όπως εξήγησε ο σπηλαιολόγος Βασίλης Μακρίδης, στο περιβάλλον του σπηλαίου υπάρχει υψηλή περιεκτικότητα CO2 που διεγείρει τα αναπνευστικά κέντρα και ωθεί σε βαρύτερες αναπνοές και αυτό συντελεί ώστε ο ασθενής να εισπνέει μεγαλύτερες ποσότητες θεραπευτικών στοιχείων που υπάρχουν εκεί.
Επίσης, η λάσπη του σπηλαίου μπορεί να θεραπεύσει το έκζεμα.
«Στην Ελλάδα δεν έχουν γίνει ακόμη μελέτες για τις ευεργετικές ιδιότητες άλλων σπηλαίων, που όμως, σίγουρα υπάρχουν», επισήμανε ο κ. Μακρίδης και πρόσθεσε ότι τελευταία υπάρχει κινητοποίηση και ειδικά για κάποια μεγάλα σπήλαια, προκειμένου να ερευνηθούν οι θεραπευτικές τους ιδιότητες.
Στην Τσεχία, σύμφωνα με τον κ. Μακρίδη, υπάρχουν εμπειρίες 30 ετών, ενώ η «σπηλαιοθεραπεία» εφαρμόζεται και στην Ουγγαρία, τη Ρωσία, την Αυστρία, τη Γερμανία, την Ιταλία, την Πολωνία, τη Γαλλία και Ρουμανία. Μάλιστα, στην Τσεχία υπάρχει συνεργασία μεταξύ του Πανεπιστημίου, της Πανεπιστημιακής Κλινικής, της Σπηλαιολογικής Εταιρείας, του υπουργείου Πολιτισμού και των υγειονομικών οργάνων.
«Τα σπήλαια δεν έχουν μόνο γεωλογικό, τουριστικό, αρχαιολογικό, παλαιοντολογικό, λαογραφικό και ιστορικό, αλλά και ιαματικό ενδιαφέρον. Είναι μια νέα πτυχή που αξίζει να ερευνήσουμε», συμπλήρωσε ο σπηλαιολόγος.
«Η αξιοποίηση ενός σπηλαίου βέβαια σημαίνει για τους επιστήμονες την καταστροφή του», υπογράμμισε η κ. Τσουκαλά και διευκρίνισε: «Πρέπει να είμαστε φειδωλοί σε ό,τι αφορά την αξιοποίηση των σπηλαίων αλλά πάντα, ζυγίζοντας και τον κοινωνικό παράγοντα, μπορούμε να καταστήσουμε επισκέψιμα ορισμένα σπήλαια».
Στην Ελλάδα υπάρχουν ήδη καταγεγραμμένα 8.500 σπήλαια, ενώ αναμένεται να προστεθούν στη λίστα και αρκετά καινούργια, που θα ανακοινωθούν στη 10η Πανελλήνια Σπηλαιολογική Συνάντηση που θα γίνει από 2-4 Νοεμβρίου στο Σπηλαιοπάρκο Αριδαίας.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ.
ΥΓ. ευχαριστω τον Αντρεα που το ξετρυπωσε!
Αιθέρας & ενέργεια του χώρου
Αιθέρας & ενέργεια του χώρου
του Γιώργου Στάμκου *
11/8/2005
Αν και θεωρείται επιστημονικά «νεκρός» εδώ κι έναν αιώνα, ο Αιθέρας (Aether) εμφανίζεται και πάλι στο προσκήνιο ως μια θεωρία για την ερμηνεία της ανεξήγητης «θάλασσας ενέργειας» και του «κοχλάζοντος κενού», που μας περιβάλει. Από την αρχαιότητα μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα ο Αιθέρας αποτελούσε το τελευταίο κρίκο που συνέδεε τη Φυσική με τη μεταφυσική.
Στην αρχαιότητα πίστευαν πως όλος ο κόσμος ήταν γεμάτος από ένα υλικό λεπτό, αέρινο, σχεδόν άυλο, που οι Έλληνες ονόμαζαν Αιθήρ, οι Ινδοί Πράνα και οι Κινέζοι Τσι. Ο Πυθαγόρας πίστευε στην ύπαρξη του αιθέρα ως «πέμπτο στοιχείο» της Φύσης, ενώ οι ανατολικοί πολιτισμοί αποκαλούσαν το ίδιο στοιχείο Ακάσα (Akasha ). Ο Αριστοτέλης υποστήριζε πως εκτός από τα τέσσερα στοιχεία (Γη, Ύδωρ, Αήρ και Πυρ) υπήρχε στη Φύση και ο Αιθήρ. Σύμφωνα με την άποψη του ο ουρανός διέφερε θεμελιακά από τον κόσμο, καθώς αποτελούνταν από ένα πέμπτο στοιχείο, τον αιθέρα, που ήταν και η «πέμπτη ουσία» της Φύσης (εξού και η λέξη πεμπτουσία). Ο Αριστοτέλης οδηγήθηκε σ' αυτό το συμπέρασμα επειδή παρατήρησε πως όλα τα ουράνια σώματα είναι φωτεινά, διαγράφουν ατέρμονους κύκλους, είναι άφθαρτα κι αμετάβλητα. Επομένως κάποια άγνωστη μορφή ενέργειας θα έπρεπε να είναι υπεύθυνη γι' αυτό.
Στους αιώνες που ακολούθησαν οι αλχημιστές, που αναζητούσαν την «πεμπτουσία», κράτησαν ζωντανή τη θεωρία του Αιθέρα. Στις συμβολικές απεικονίσεις των αλχημιστών ο Αιθέρας αντιπροσώπευε πάντα το κεφάλι (το «πέμπτο άκρο» του σώματος), ενώ τα υπόλοιπα στοιχεία αντιπροσωπεύονταν από τα άλλα τέσσερα άκρα (χέρια και πόδια). Σύμφωνα μ' αυτούς τους συμβολισμούς ο Αιθέρας θεωρούνταν ανώτερο στοιχείο της Φύσης και η «αιθερική» κατάσταση ως ένα από τα ανώτερα επίπεδα του «πνευματικού σώματος».
Στους επιστημονικούς και φιλοσοφικούς κύκλους η θεωρία του Αιθέρα γνώρισε και πάλι διάδοση τον 17ου αιώνα. Ο Ολλανδός αστρονόμος Κρίστιαν Χούχενς (Christiaan Huygens, 1629-1695) πίστευε ότι στο διαστημικό κενό υπήρχε ένα αδιόρατο ρευστό, που «κυμάτιζε» τα φωτόνια, όπως ανάλογα ο αέρας δημιουργούσε κύματα για τη διάδοση του ήχου. Το υλικό αυτό το ονόμασε Αιθέρα, από τον Αριστοτέλη. Την ίδια άποψη υιοθέτησαν ο Καρτέσιος, ο Κοπέρνικος και ο Νεύτωνας. Μάλιστα ο τελευταίος υποστήριξε ότι υπήρχε Αιθέρας, προκειμένου να ικανοποιήσει την ανάγκη του για ένα «ακίνητο σύστημα αναφοράς» έτσι ώστε να εξηγήσει την κίνηση των ουράνιων σωμάτων.
Τον 19ο αιώνα ο Φάραντεϊ υποστήριξε την ύπαρξη του φωτοβόλου αιθέρα, θέτοντας ταυτόχρονα τις βάσεις του ηλεκτρισμού και του μαγνητισμού. Στη συνέχεια ο Τζεημς Κλερκ Μάξγουελ (1831-1878), ορίζοντας τα πεδία ως καταστάσεις μηχανικής συμπίεσης ενός αόρατου αλλά υπαρκτού υλικού που γεμίζει το χώρο, του αιθέρα, πρόσθεσε ότι τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα θα πρέπει να θεωρούνται ως ελαστικές συμπιέσεις του αιθέρα. Τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα ήταν δονήσεις αυτού του ενδιάμεσου αβαρούς και ρευστού υλικού, εφόσον τα κύματα της θάλασσας είναι δονήσεις του νερού και του ήχου δονήσεις του αέρα.
Σύμφωνα με τον Μάξγουελ το κενό φαινόταν να ενεργεί διηλεκτρικά, σαν να ήταν «ηλεκτρικά πολωμένο». Προσπάθησε λοιπόν να προσφέρει κάποιο είδος μηχανικού μοντέλου για τη διάδοση του ηλεκτρομαγνητικού κύματος μέσα στο απόλυτο κενό. Έτσι φαντάστηκε ότι το κενό γεμίζει από τη μυστηριώδη ουσία του Αιθέρα, που υποστηρίζει και περικλείει τα χρονικά μεταβαλλόμενα ηλεκτρικά και μαγνητικά πεδία –κάτι σαν παλλόμενο αλλά αόρατο «ζελέ» που διαποτίζει το σύμπαν. Το «τρεμούλιασμα» του αιθέρα ήταν η αιτία που το φως ταξίδευε μέσα του, ακριβώς όπως τα κύματα του νερού μεταδίδονται μέσω του νερού και ο ήχος μέσω του αέρα. Αυτό το παράξενο υλικό ήταν λεπτό, αέρινο, σχεδόν άυλο. Όλα τα ουράνια σώματα περνούσαν μέσα του χωρίς να επιβραδύνονται. Ήταν όμως αρκετά συμπαγής ώστε τα εγκάρσια κύματα να διαδίδονται με τεράστια ταχύτητα.
Ανάμεσα στους επιστήμονες του 19ου αιώνα που υπεράσπιζαν τη θεωρία του Αιθέρα ήταν και ο μεγαλοφυής Σερβοαμερικάνος Νίκολα Τέσλα, ο εφευρέτης των επαγωγικών κινητήρων εναλλασσόμενου ρεύματος, που έφεραν επανάσταση στην ηλεκτρομηχανική, καθώς και άλλων 700 πρωτοποριακών ευρεσιτεχνιών. Ο Τέσλα υποστήριζε πως: «Ένας ασύρματος πομπός δεν παράγει ερτζιανά κύματα, τα οποία είναι ένας μύθος, αλλά ηχητικά κύματα στον αιθέρα, που συμπεριφέρονται με κάθε τρόπο σαν αυτά στον αέρα, εκτός από το ότι, λόγω της μεγάλης ελαστικής δυνάμεως και εξαιρετικά μικρής πυκνότητας του μέσου, η ταχύτητα τους είναι αυτή του φωτός».
Οι επιστήμονες που υποστήριζαν τη θεωρία του Αιθέρα είχαν αποδειχθεί τις εξής αξιωματικές ιδιότητες του: Ο Αιθέρας υπάρχει παντού, γεμίζει όλο το σύμπαν, διαπερνά κάθε ύλη, είναι η πηγή κάθε ενέργειας, μεταβάλλεται σε ύλη ή μάζα... Εκπέμπει φως, αλλά είναι διαφανής. Δεν υπάρχει θερμότητα στον αιθέρα, δεν υπάρχει απώλεια ενέργειας. Ο Αιθέρας είναι ακίνητος, στάσιμος και αναπόδεικτος...
Όμως η θεωρία του Αιθέρα δεν έμελλε να έχει πολύ «επιστημονική ζωή» μπροστά της. Το 1887 οι φυσικοί Άλμπερτ Μίκελσον και Έντουαρτ Μόρλεϊ (Albert Michelson-Edward W. Morley), θέλοντας σαν επιβεβαιώσουν την ύπαρξη του Αιθέρα, πραγματοποίησαν ένα πείραμα που απέδειξε ωστόσο πως αυτό το στοιχείο ήταν ανύπαρκτο! Σ' αυτό το πείραμα απέδειξαν πως η ταχύτητα μιας δέσμης φωτός δεν μεταβάλλεται σε όποια κατεύθυνση ή απόσταση κι αν κινείται στην πειραματική διάταξη. Εφόσον λοιπόν δεν βρέθηκαν μεταβολές, αλλά «μηδενικό αποτέλεσμα», ο Αιθέρας δεν υπήρχε.
Από τότε η θεωρία του Αιθέρα θεωρούνταν προβληματική και αμφιλεγόμενη. Τη χαριστική βολή όμως την έδωσε το 1905 ο Άλμπερτ Αϊνστάιν με τη Θεωρία της Σχετικότητας (Ε=mc²), που έδειξε πως δεν υπήρχε αιθέρας για να στηρίζει τη διάδοση των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων στο κενό. Τα κύματα διαδίδονται από μόνα τους. Διακηρύσσοντας πως τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία αποτελούν αυτούσιες οντότητες, που έχουν την ιδιότητα να ταξιδεύουν στο κενό διάστημα.
Μετά κι από την κατακεραύνωση του Αϊνστάιν ο Αιθέρας θεωρούνταν «επιστημονικά νεκρός». Όποιος ασχολούνταν μαζί του θεωρούνταν ρομαντικός, αν όχι «αιρετικός». Η ενασχόληση με τον Αιθέρα θεωρούνταν «ψευδοεπιστήμη» και στιγμάτιζε την «καλή φήμη» των επιστημόνων. Με τα χρόνια η λέξη Αιθέρας απέκτησε υποτιμητική σημασία. Ακόμη και σήμερα το επίθετο «αιθέριος» (Ethereal ) σημαίνει τον «φευγάτο», αυτόν που βρίσκεται «στον κόσμο του».
Παρ' όλα αυτά υπήρχαν πάντα επιστήμονες κι ερευνητές που ριψοκινδύνευαν τη φήμη τους ασχολούμενοι με την «απαγορευμένη» θεωρία του Αιθέρα, ενώ κάποιοι αρνητές αυτής της θεωρίας έγιναν στη συνέχεια οπαδοί της. Ακόμη και ο ίδιος ο Αϊνστάιν πραγματοποίησε το 1920 μια ομιλία στο Πανεπιστήμιο Leyden, όπου φαινόταν να είχε μεταβάλει τη στάση του σχετικά με τον Αιθέρα: «Ανακεφαλαιώνοντας, μπορούμε να πούμε ότι σύμφωνα με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας ο χώρος είναι προικισμένος με φυσικές ιδιότητες. Υπό αυτή την έννοια συνεπώς υπάρχει ένας Αιθέρας. Σύμφωνα με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας ο χώρος χωρίς τον Αιθέρα είναι αδιανόητος, διότι σ' έναν τέτοιο χώρο όχι μόνον δεν θα υπήρχε διάδοση του φωτός, αλλά επίσης καμιά πιθανότητα ύπαρξης των προτύπων του χώρου και του χρόνου, και συνεπώς ούτε χωροχρονικό συνεχές...».
Η κβαντική Φυσική καθώς και οι διάφορες θεωρίες για την Ενέργεια του Μηδενικού Σημείου ανάστησαν ως ένα βαθμό την ομιχλώδη και «απαγορευμένη» θεωρία του Αιθέρα. Εμφανίστηκαν έτσι οι λεγόμενοι νεοαιθεριστές, που υποστήριζαν τη σύγκλιση Φυσικής και μεταφυσικής. Ένας πρωτοπόρος νεοαιθεριστής ήταν και ο Βίλχελμ Ράιχ. Αυτός «ανακάλυψε» την οργόνη, μια αρχέγονη κοσμική ενέργεια που βρίσκεται παντού στο σύμπαν, και η οποία έχει σχεδόν όλα τα χαρακτηριστικά του παραδοσιακού Αιθέρα.
Το 1954 ο διακεκριμένος Άγγλος φυσικός P. A. M. Dirac αναρωτήθηκε σοβαρά για τη σκοπιμότητα η επιστήμη να ρίξει μια δεύτερη ματιά στη θεωρία του Αιθέρα: «H φυσική θεωρία που δεν βασίζεται στον αιθέρα φαίνεται πως έφθασε στο ανώτατο στάδιο και στο τέλος των δυνατοτήτων της. Ίσως δούμε στο Αιθέρα μια νέα ελπίδα για το μέλλον».
Ένας από αυτούς που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Dirac ήταν και ο E. W. Silvertooth, ένας αμερικανός επιστήμονας από την Ουάσιγκτον. Το 1986 ο Silvertooth εκτέλεσε ένα πείραμα χρησιμοποιώντας εξοπλισμό λέιζερ και τις ειδικές γνώσεις του στην προωθημένη οπτική. Σ' αυτό το πείραμα μετρήθηκε η κίνηση της Γης στο διάστημα. Υπολογίστηκε πως το ηλιακό μας σύστημα κινείται προς ολοταχώς προς τον αστερισμό του Λέοντα με ταχύτητα 400 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, δηλαδή 144.000 χιλιόμετρα την ώρα! Ο Silvertooth πέτυχε εκεί που οι Michelson-Morley απέτυχαν. Το γεγονός ότι μπορούσε να ανιχνευθεί η κίνηση της Γης στο διάστημα, σήμαινε ότι πρέπει να υπήρχε ένα σταθερό σημείο αναφοράς, ο Αιθέρας. Ο Silvertooth χρησιμοποίησε για τα πειράματα του πανάκριβο εξοπλισμός και η έρευνα του στηρίχθηκε από την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ κι από μια άλλη αμυντική υπηρεσία. Δεν είναι γνωστό αν επανέλαβε με επιτυχία το πείραμα του. Γνωστό είναι πάντως πως ένας Αυστριακός φυσικός υποστήριξε πως και ο ίδιος εντόπισε πειραματικά την ύπαρξη του Αιθέρα.
Σήμερα οι θεωρητικοί του Αιθέρα δεν τον βλέπουν ως ένα αόρατο υγρό, που βρίσκεται παντού στο σύμπαν. Αντίθετα λένε ότι είναι ένα σπειροειδές θεμέλιο του σύμπαντος, που δεν μπορεί να μετρηθεί με τα όργανα επειδή κινείται πολύ γρήγορα. Ο δρ Moray B. King από τη Γιούτα των ΗΠΑ δεν είναι ο μόνος επιστήμονας της «ενέργειας του χώρου», που πιστεύει πως ο Αιθέρας κινείται με σπειροειδή κίνηση. Ο Ινδός επιστήμονας Paramahamsa Tewari έχει την ίδια άποψη. Σύμφωνα μ' αυτή το σύμπαν, σε κάθε κυβικό του εκατοστό, είναι γεμάτο από κολοσσιαία επίπεδα ενέργειας τα οποία κινούνται με εκπληκτικές ταχύτητες σε «μορφή δίνης». Αυτή είναι η αιτία που από τους γαλαξίες μέχρι και τα ηλεκτρόνια κυριαρχεί η σπειροειδής κίνηση.
Γιατί όμως η ενέργεια του Αιθέρα δεν μπορεί να εντοπιστεί και να χρησιμοποιηθεί ακόμη; Ένας επιστήμονας περιέγραψε την ενέργεια αυτή σαν δύο γιγάντιους, αόρατους ελέφαντες που σπρώχνουν ταυτοχρόνως από τις δύο πλευρές μια πόρτα. Όσο κι αν σπρώχνουν με ίσες δυνάμεις, η πόρτα δεν πρόκειται ν' ανοίξει ούτε από τη μία πλευρά ούτε από την άλλη. Η άντληση της αιθερικής ενέργειας απαιτεί μια κατάλληλη διαφορά δυναμικού.
Οι θεωρητικοί της νέας Φυσικής πιστεύουν πως ο Αιθέρας δεν υπακούει στους περιβόητους Νόμους της Θερμοδυναμικής, οι οποίοι υποστηρίζουν πως η ενέργεια δεν μπορεί να δημιουργηθεί ούτε και να καταστραφεί, παρά μόνον ν' αλλάξει μορφή. Γι' αυτούς η ενέργεια πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει. Δεν χρειάζεται να δημιουργηθεί ή να καταστραφεί. Εκείνο που χρειάζεται είναι ένας νέος Αϊνστάιν, που θα ξεπεράσει τους νόμους διατήρησης της ενέργειας και θα δημιουργήσει το θεωρητικό υπόβαθρο πάνω στο οποίο θα στηριχτεί η νέα αιθερική τεχνολογία (Aether Technology). Το πρόβλημα όμως είναι πως οι άνθρωποι αρνούνται να πιστέψουν πως έχουν απεριόριστες δυνατότητες εμπρός τους, αρκεί να εκμεταλλευτούν σωστά τη νοημοσύνη και τα ένστικτα τους. Ο πλανήτης μας ασφυκτιά κάτω από το σημερινό ενεργειακό μοντέλο, που βασίζεται στην καύση των ανθρακούχων ενώσεων. Η Γη δεν μπορεί να περιμένει άλλο. Χρειάζεται επαναστάτες όχι αύριο, αλλά σήμερα. Όχι μόνον λόγια, αλλά και δράση. «Ο θρίαμβος του κακού είναι η απραξία του καλού» (Edmund Burke).
Νερό και πολιτική
Νερό και πολιτική
του Κώστα Δελήμπαση, Χημικού Μηχανικού
13/11/200 7
Ένας κόσμος χωρίς νερό θα ήταν ένας κόσμος χωρίς ζωή. Οι θάλασσες της προϊστορίας υπήρξαν το λίκνο μέσα στο οποίο γεννήθηκε η ζωή, προτού οι διάφορες μορφές της πατήσουν το χώμα της στεριάς.
Η ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού, από την αυγή της μέχρι τις μέρες μας είναι συνυφασμένη με το νερό και σημαδεμένη από αυτό. Οι μεγαλύτεροι πολιτισμοί της αρχαιότητας αναπτύχθηκαν γύρω από το νερό. Η ύπαρξη νερού ήταν κριτήριο για την επιλογή εγκατάστασης ανθρώπων και τη δημιουργία οργανωμένων κοινωνιών και οικισμών. Οι θάλασσες ήταν η οδός της εξερεύνησης και της εξάπλωσης του πολιτισμού σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Η δύναμη του νερού ήταν αυτή που κίνησε υδρόμυλους και παράγει σήμερα ηλεκτρική ενέργεια. Όμως αυτή η ίδια δύναμη του νερού ήταν η αιτία καταστροφής πόλεων και πολιτισμών, μεγαλοπρεπής όσο και τραγική υπόμνηση της δύναμης των στοιχείων της φύσης.
Στη γη υπάρχουν περίπου 1.400 εκατομμύρια κυβικά χιλιόμετρα νερού, ενώ το 70% της επιφάνειάς της καλύπτεται από νερό. Το 97% του νερού βρίσκεται στις θάλασσες και είναι ακατάλληλο για άμεση χρήση λόγω της περιεκτικότητάς του σε αλάτι. Όμως και από το 3% που απομένει, ένα μεγάλο ποσοστό βρίσκεται υπό τη μορφή πάγου στις πολικές περιοχές και στις κορυφές των βουνών. Λιγότερο από το ένα τρίτο βρίσκεται σε υπόγειους υδροφορείς (που δεν είναι πάντα εκμεταλλεύσιμοι) και υπό τη μορφή επιφανειακών υδάτων σε λίμνες και ποτάμια.
Η πρώτη καταγεγραμμένη συνθήκη που αφορούσε το νερό ήταν περίπου 4.500 χρόνια πριν. Δύο Σουμεριακές πόλεις-κράτη συνήψαν αυτή τη συνθήκη για να διευθετήσουν τις διενέξεις τους σχετικά με τον Τίγρη ποταμό. Από τότε μέχρι σήμερα η ιστορία έχει καταγράψει περίπου 3.600 παρόμοιες συμφωνίες. Οι περισσότερες από αυτές είχαν να κάνουν με ζητήματα πλοήγησης στις θάλασσες, έλεγχο ψαρότοπων, τα χωρικά ύδατα θαλασσών και λιμνών, την άρδευση από ποταμούς. Κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα υπήρξε μια σαφής μετατόπιση του αντικειμένου των συνθηκών σε θέματα που αφορούν τη χρήση υδάτινων πόρων, τη διαχείριση και την προστασία τους. Από το 1820 μέχρι σήμερα , περισσότερες από 400 συμφωνίες αναφέρονται στο νερό ώς ένα «περιορισμένο φυσικό πόρο».
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, το νερό μπορεί να αποτελέσει αιτία διαμάχης και συγκρούσεων μεταξύ γειτονικών χωρών, καθώς υπάρχουν περίπου 200 γεωγραφικές περιοχές των οποίων τα υδάτινα αποθέματα κατανέμονται μεταξύ δύο, τουλάχιστο, χωρών. Στις περιοχές αυτές κατοικεί σχεδόν το 40% του πληθυσμού της γης.
Ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα είναι αυτό της Μέσης Ανατολής, όπου όχι μόνο οι υδάτινοι πόροι είναι έτσι κι αλλιώς μικρότεροι σε σχέση με άλλες περιοχές, αλλά και άνισα κατανεμημένοι. Στο τέλος του προηγούμενου αιώνα η Τουρκία είχε υπό τον έλεγχό της 134 Km3, το Ισραήλ 2,2, η Ιορδανία 1,1, η Συρία 5,5 και η Σαουδική Αραβία 2,2. Δεν είναι τυχαίο πώς το στρατηγικό δόγμα του Ισραήλ περιέχει τη ρητή διατύπωση πως «κάθε παρενόχληση της ροής των νερών του Ιορδάνη ποταμού συνιστά αιτία πολέμου».
Μια άλλη χαρακτηριστική περίπτωση που δείχνει πώς οι υδάτινοι πόροι μπορούν να χρησιμοποιηθούν ώς στρατηγικό όπλο, είναι εκείνη της Ινδίας και του Πακιστάν. Το Πακιστάν είναι μια χώρα με σημαντικές ελλείψεις νερού η οποία στηρίζεται σε μέγιστο βαθμό στα νερά της λεκάνης του Ινδού ποταμού, την οποία μοιράζεται με τη γειτονική Ινδία. Το 1960 υπεγράφη μεταξύ των 2 χωρών μια συνθήκη η οποία ορίζει την κατανομή των νερών των 6 ποταμών που κατεβαίνουν από το Θιβέτ, μέσω της Ινδίας. Η Ινδία έχει τη δυνατότητα να διακόψει τη ροή των ποταμών και ουσιαστικά να καταδικάσει το Πακιστάν σε έλλειψη νερού. Αυτή η απειλή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων έχει αποτελέσει εργαλείο εφάμιλλο της πυρηνικής ισχύος των δύο χωρών.
Το νερό μπορεί να αποτελεί αιτία διενέξεων μεταξύ κρατών, μπορεί να αποτελεί εργαλείο στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ενίοτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ώς στρατηγικό όπλο. Στην πραγματικότητα δεν τεκμηριώνεται ιστορικά ότι το νερό, ή η έλλειψή του, αποτέλεσε την αιτία πολέμων, αν και σε πολλές περιπτώσεις ήταν μέσο διεξαγωγής πολέμων και στρατηγικός στόχος. Είναι πιθανό να αποτελέσει στο μέλλον αιτία πολέμου; Πολλοί υποστηρίζουν αυτή την πιθανότητα, όμως η λογική λέει πώς ένας πόλεμος για το νερό δε μπορεί να έχει πολιτικά ή οικονομικά ερείσματα. Από την άλλη πλευρά «...αν κάποιος αναζητά αιτίες πολέμου, το νερό μπορεί να προσφέρει άφθονες...».
Το νερό είναι πρωτίστως κοινωνικό αγαθό και πηγή ζωής. Δυστυχώς όχι διαθέσιμο σε όλους στον ίδιο βαθμό και στην ίδια ποιότητα.
Ενώ στις βιομηχανικές χώρες το 100% του πληθυσμού έχει πρόσβαση σε πόσιμο νερό για την εξυπηρέτηση των αναγκών του, το ποσοστό αυτό πέφτει στο 80-85% στις χώρες της Ασίας και της Μέσης Ανατολής και στο 50-60% στην Υποσαχάρια Αφρική. Ο μέσος Βόρειο-Αμερικανός καταναλώνει περίπου 6 φορές περισσότερο νερό από το μέσο Ινδό και 30 φορές από το μέσο Κενυάτη.
Η πρόσβαση σε νερό αποτελεί και βασικό παράγοντα προσωπικής και δημόσιας υγιεινής. Έτσι δεν είναι τυχαίο πώς η παιδική θνησιμότητα στην Υποσαχάρια Αφρική φτάνει στους 175 θανάτους ανά 1.000 παιδιά, ενώ ο αντίστοιχος αριθμός για τις βιομηχανικές χώρες είναι 6. Σχεδόν το 1/5 των παιδιών του πλανήτη στερούνται την ελάχιστη ποσότητα πόσιμου νερού, περίπου 20 λίτρα, που χρειάζεται για να πιούν, να διασφαλίσουν την προσωπική τους υγιεινή και να μαγειρευτεί ένα απλό γεύμα. Το αποτέλεσμα είναι οι κακές συνθήκες διατροφής και υγιεινής που αποτελούν την αφετηρία μιας σειράς ασθενειών που συντελούν στην παιδική θνησιμότητα.
Όμως και αρκετές χώρες που σήμερα απολαμβάνουν πλήρη ή σχετική επάρκεια νερού αναμένεται πώς θα αντιμετωπίσουν σημαντικά προβλήματα μέχρι το 2025. Προβλήματα που θα προκληθούν είτε από συνεχώς αυξανόμενες καταναλώσεις, είτε από συνεχώς μειούμενα αποθέματα, είτε από υποβάθμιση της ποιότητας λόγω των ανθρώπινων δραστηριοτήτων.
Το νερό δε μπορεί να αντιμετωπιστεί ως μια συνήθης γεωπολιτική παράμετρος, αλλά ώς συστατικό στοιχείο του ανθρώπινου πολιτισμού. Ο πολιτισμός μας δε χαρακτηρίζεται μόνο από τα επιτεύγματα των προηγμένων κοινωνιών, αλλά και από την κατάσταση στην οποία ζούνε εκατομμύρια ανθρώπων στις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες. Το νερό είναι δώρο της φύσης και η αφθονία του μπορεί να είναι παροδική, ακόμα και για τις ανεπτυγμένες χώρες.
Δείτε περισσότερα στοιχεία για το νερό στο Ψηφιακό Πάρκο νερού
Όπλα ελέγχου καιρού στο Πεκίνο
| |||
| | |||
| |||
Παρασκευή 28 Μαρτίου 2008
Ραδιονικες τιμες για τα Ιαματα Μπαχ
AGRIMONY 2247 ASPEN 4178 BEECH 1436 CENTAURY 2135 CERATO 5413 CHERRY PLUM 1573 CHESTNUT BUD 6372 CHICORY 1622 CLEMATIS 3639 CRAB APPLE 1214 | ELM 7884 GENTIAN 4156 GORSE 2627 HEATHER 6338 HOLLY 2809 HONEYSUCKLE 3972 HORNBEAM 6113 IMPATIENS 2653 LARCH 3363 MIMULUS 5733 | MUSTARD 2122 OAK 5847 OLIVE 4122 PINE 1257 RED CHESTNUT 5719 RESCUE REMEDY 476362 ROCK ROSE 2841 ROCK WATER 4634 SCLERANTHUS 2622 STAR OF BETHLEHEM 3672 | SWEET CHESTNUT
|
Κυριακή 16 Μαρτίου 2008
Σάββατο 15 Μαρτίου 2008
ΡΑΔΙΟΝΙΚΕΣ ΤΙΜΕΣ ΧΗΜΙΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ
ACTINIUM 34489 ALUMINIUM 39799 ANTIMON 3909 ARGON 3918 ARSENIC 34999 BARIUM 301156 BERYLLIUM 30044 BISMUTH 33883 BORON 30055 BROMINE 3835 CADMIUM 30348 CAESIUM 31055 CALCIUM 3204 CARBON 387 CERIUM 31358 CHLORINE 3817 CHROMIUM 3614 COBALT 36003 COPPER 34437 DYSPROSIUM 32166 ERBIUM 32368 EUROPIUM 31863 FLUORINE 30099 GADOLINIUM 31964 | GERMANIUM 3562 GOLD 3808 HAFNIUM 302772 HELIUM 30022 HOLMIUM 32267 HYDROGEN 45 ILLINIUM 31661 INDIUM 3449 IODINE 3884 IRIDIUM 33277 IRON 3492 KRYPTON 30936 LANTHANUM 394792 LEAD 31609 LIME 310034 LITHIUM 30033 MAGNESIUM 387755 MANGANESE 25227 MASURIUM 3743 MERCURY 358909 MOLYBDENUM 30642 NEODYMIUM 356001 NEON 300110 NICKEL 164 | NIOBIUM 3541 NITROGEN 2493 OSMIUM 33176 OXYGEN 68 PALLADIUM 3146 PHOSPHORUS 34653 PLATINUM 3106 PLUTONIUM 344551 POLONIUM 33984 POTASSIUM 45485 PRASEODYMIUM 31459 PROMETHIUM 37949 PROTACTINIUM 3691 RADIUM 33004 RADON (EMANATION) 34186 RHENIUM 33075 RUBIDIUM 30137 RUTHENIUM 3844 SAMARIUM 31762 SCANDIUM 30321 SELENIUM 30734 SILICON 3607 SILVER 3886 SODIUM 3045 | STRONTIUM 30238 SULPHUR 4433 TANTALUM 32873 TELLURIUM 3752 TERBIUM 32065 THALLIUM 33681 THORIUM 345901 TIN 31127 TITANIUM 303422 TUNGSTEN 32974 URANIUM 39099 URANIUM 235 8349009 VANADIUM 30523 XENON 30954 YTTERBIUM 325701 YTTERINIUM 778100 YTTRIUM 30339 ZINC 31125 ZIRCONIUM 34401 |
Βίλχελμ Ράιχ Αντικρίζοντας κατάματα το υπαρξιακό πρόβλημα
Βίλχελμ Ράιχ
Η Ψυχανάλυση εμφανίστηκε σαν μια νέα Ανθρωπολογία των «πολιτισμένων» σε αντιπαράθεση με αυτήν των πρωτόγονων αρχαϊκών λαών. Εκείνη την εποχή στην Καλιφόρνια κυκλοφόρησαν πάμπολλα βιβλία ψυχαναλυτών και ανθρωπολόγων, όπως του Theodore Reik, («The Femal Orgasm») του Otto Rank («The Double»), του Wolf, («The fear of Women»), του Malinofski, («The Artgonauts of the Pacific, the Trobrianders Ktl»), του Laing («The divided Self»), του Frerenzi («Thalassa»), του Roheim («The enigma of the Sphinx»), για να αναφέρω μόνο τους λεγόμενους ήσσονες φροϊδιανούς, όλοι με κάποια σχέση με τον Ράιχ, όπως και αυτούς που ανέφερα, τον Λανγκ και τον Τζον Πέρι, σχετικά με τη σχιζοφρένεια. Με αυτά και με τα βιβλία του Ράιχ συνδύαζα στις παραδόσεις μου πολλές περιπτώσεις (κάζα) του Φρόιντ με γραφικούς τίτλους, όπως ο «Ανθρωπος Αρουραίος», ο «Ανθρωπος Λύκος», η περίφημη «Γκραντιβά» του Τζένσεν και βέβαια, η «Ερμηνεία των Ονείρων». Αυτά όλα υπό το πρίσμα της θεωρίας και της ερμηνείας των διδασκόμενων έργων, αλλά και της λογοτεχνικότητας με την οποία ήταν γραμμένα.
Οταν ερευνούμε τον σύγχρονο άνθρωπο από μια τέτοια υποτιθέμενη αντικειμενική σκοπιά είναι δεδομένο ότι θα αναφανούν όχι μόνο βίαιες αντιδράσεις, αλλά και μια ποικιλία αλληλο-συγκρουόμενων απόψεων. Η βιογραφία και οι έρευνες του Ράιχ, οδηγημένες από έναν πραγματικά διονυσιακό ενθουσιασμό, σε συνδυασμό με τις τελευταίες ψυχαναλυτικές θεωρίες, αλλά και με τις ανακαλύψεις της φυσικής επιστήμης, τον παρέσυραν σε μια δίνη αντιπαραθέσεων με τους ισχυρούς και κυρίαρχους της εποχής του. Αυτό από μόνο του αποτελεί ένα παράλληλο με το παράδειγμα του Χριστού, όπως τον παρουσιάζει ο Ράιχ, ως τον υποδειγματικό άνθρωπο που στερούνταν θωράκισης, έναντι όχι μόνο των αντιπάλων του αλλά και των οπαδών του. Ενα αρχέτυπο παράδειγμα καταδίωξης. Αν προσθέσουμε σ' αυτή την κατηγορία τους Νίτσε, Ντε Σαντ και Μαζόχ, ο κατάλογος της καταδίωξης βρίσκει τα πιο διάσημα συμβολικά του πρότυπα.
Δεν είναι ανάγκη να θυμίσω ότι υπήρξαν η Ιερή Εξέταση και η καταδίωξη των αιρέσεων, ώστε το ψυχόδραμα του Ράιχ ν' αποκτήσει και τις μεσαιωνικές του διαστάσεις. Το κάψιμο των βιβλίων του από την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων της Δημοκρατικής Αμερικής (της FDA), που και σήμερα ακόμα είναι το φόβητρο των φαρμακευτικών εταιρειών και των ιατρών στις ΗΠΑ, υπήρξε το σκάνδαλο του 20ού αιώνα, επειδή ακριβώς συνέβη εκεί όπου συνέβη. Σε μια σύγχρονη δημοκρατία. Κι εν ονόματι της ψυχικής και σωματικής υγείας...
Σε μας η έκρηξη που τίναξε το σκέπασμα του βικτοριανού πουριτανισμού της κοινωνίας μας, μισό αιώνα αργότερα, είναι το έργο του Ανδρέα Εμπειρίκου «Ο Μέγας Ανατολικός». Ο Εμπειρίκος, ένας έμπειρος ψυχαναλυτής και υπερρεαλιστής ποιητής, ασχολήθηκε σ' αυτό το έργο του με την ποικιλία αλλά και τη συχνή αναπαραγωγή της σεξουαλικής πράξης σ' έναν «ωκεανικό» περίγυρο, ένα αρχέτυπο υπερωκεάνιο. Απόηχος της «Θάλασσας» του Φερένζι; Του «ωκεανικού» αισθήματος της έκστασης και ευφορίας; Γνωρίζω τώρα, χάρη στη μαρτυρία του γιου τού Ανδρέα Εμπειρίκου, Λεωνίδα, ότι όχι μόνο είχε διαβάσει όλα τα έργα του Ράιχ, που υπήρχαν στη βιβλιοθήκη του από τη δεκαετία του '30, αλλά ότι είχε εμπνευστεί, κυρίως σε σχέση με τον Ράιχ, την περικοπή του οράματος του Ιουλίου Βερν στον «Μέγα Ανατολικό» περί των «Ιμερολυκείων», σχολεία σε νέο πρότυπο για τη διδαχή του σεξ και άλλων θεμάτων στα παιδιά, σχετικά με την ευρύτερη έννοια της πολυσχιδούς παιδικής λίμπιντο, που περνάει τη «Λανθάνουσα Περίοδό» της ανάμεσα στα πρώτα σχολικά χρόνια, από 6 σε 8 ή 9 χρόνων, όπου απωθείται η σεξουαλικότητα.
Και μάλιστα ο Εμπειρίκος, σύμφωνα πάλι με τον γιο του, είχε εμπνευστεί από τον Ράιχ τις ιδέες του, γενικότερα όταν έγραφε τον «Μ.Α.», και ότι τον είχε καταχωρίσει σ' ένα ποιήμά του στους δέκα πλέον επιφανείς ανθρώπους του κόσμου. Ο «Μ.Α.» είχε αρχίσει να γράφεται στα μέσα της δεκαετίας του '40 και αρχές του '50, όταν ακριβώς εμφανίστηκαν και οι στατιστικές των Κίνσεϊ και άλλων, γύρω από το σεξ, από καθαρά φυσιολογική πλευρά. Επίσης ο Εμπειρίκος είχε συμφωνήσει με τον Μαλινόφσκι, όπως και ο Ράιχ, στη διένεξή του με τον Ρόχαιμ, σπουδαίου αναλυτού των γηγενών της Αυστραλίας, για τη μη ύπαρξη του οιδιπόδειου στις φυλές των Τροβριάνδων του Ειρηνικού, λόγω της απουσίας της «Λανθάνουσας Περιόδου» στα παιδιά εκεί.
Δεν μπορώ να πω ότι με ικανοποιεί η αιτιολογία των νευρώσεων με αποκλειστικούς παράγοντες. Συνδέονται πάρα πολύ με τη γλωσσική συνείδηση, πράγμα που και ο Ράιχ είχε επισημάνει στην περίπτωση ενός μαζοχιστή με δυνατό σύνδρομο ενοχής, που όταν τον μαστίγωναν απολάμβανε, επειδή απλούστατα η φράση «δεν φταίω εγώ που απολαμβάνω» τον ελευθέρωνε από την ανάσχεση. Αυτή η φράση προαναγγέλλει τον Λακάν, που είχε συγκρίνει τη σεξουαλική ώθηση με την πείνα που δεν ικανοποιείται με οποιονδήποτε τρόπο, αλλά με την προτίμηση του καθενός για ορισμένα φαγητά. Αυτή την ποιοτική ακριβώς επιλογή, αν δεν κάνω λάθος, είχε προβλέψει ο Ράιχ. Αλλά ο Λακάν τη συνδέει με τη γλωσσική λειτουργία. «Πώς το θέλετε, κύριε, κυρία μου, καλοψημένο, ωμό ή μέτριο»; Και η επιλογή αρχίζει στον άνθρωπο, και στα ζώα ακόμα, πολύ νωρίς. Η ταινία του Γιουγκοσλάβου Μακαβέγιεφ του '60, «Τα Μυστήρια του Οργανισμού», είναι ένας ύμνος στον Ράιχ, ακόμα και από πολιτική άποψη· μια δικαίωσή του για την κριτική του σταλινισμού και την υπεράσπιση της ελευθερίας και του έρωτα. Μια ακόμα δυσ-ουτοπία; Μετά τη «Θωράκιση του Χαρακτήρα» είχε επεκτείνει τη θεραπεία και στο περιβάλλον, όταν αντελήφθη ότι οι θεραπευμένοι από μια νεύρωση εργάτες γίνονταν έρμαιο του σκληρού περιβάλλοντός τους και ότι χωρίς την αλλαγή των κοινωνικών συνθηκών δεν μπορούσε να ολοκληρωθεί μια θεραπεία. Εξού και η προσχώρηση στον μαρξισμό. Η απαγόρευση όμως και από κει εγκυμονούσε. Ο υπαρκτός σοσιαλισμός είχε τα ίδια χαρακτηριστικά απώθησης με τις αστικές κοινωνίες, σαν να τις αντέγραφε. Η συνέχεια είναι γνωστή. Η διένεξη με την Ψυχαναλυτική Εταιρεία δεν ήταν μόνο στο επίπεδο της θεωρίας, αλλά και της πράξης γύρω από τη θεραπεία της μυϊκής θωράκισης. Γι' αυτά θα ακούσουμε πιστεύω πολλά.
Οτι το σεξ παρασύρει τυφλά τους ανθρώπους το παρατηρούσε ο Αντρέ Μπρετόν και το θεωρούσε τον σκοτεινό πυρήνα που μένει απρόσιτος και αποτελεί το κέντρο γύρω από το οποίο περιστρέφεται η ανθρώπινη διάνοια μάταια. Οι απόπειρες λύσης της λειτουργίας του Ερωτα σκοντάφτουν πάντοτε σε κάτι ανεξιχνίαστο, που είναι το άγχος που αισθάνονται τα άτομα αλλά και τα ζώα στην εκπλήρωση του βιολογικού σεξ, αλλά και του Ερωτα ως αισθήματος.
Δεν ξέρω αν ο Ράιχ το είχε αντιληφθεί, αλλά ασφαλώς ο εγκλεισμός στο κιβώτιο της οργονικής συσσώρευσης θυμίζει τον εγκλεισμό στο φέρετρο. Ισως χωρίς την αντιμετώπιση του εγκλεισμού του ανθρώπου σ' ένα κιβώτιο και την υπέρβαση του φόβου του θανάτου να μην υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία αυτών των θανατόφοβων νευρωτικών, αλλά και των ανθρώπων εν γένει. Η άρνηση του θανάτου καθώς και η αποδοχή του είναι ένας από τους πιο έντονους αμυντικούς μηχανισμούς της ανθρωπότητας, που βιώνει μάλιστα καθημερινά μικρούς θανάτους με τη μορφή απογοητεύσεων. Αυτό εν μέρει εξηγεί τη βία των αντιδράσεων μιας μερίδας του τύπου και των αρχών εναντίον του οργονικού κιβωτίου. Ηταν ο μεταφορικός συμβολισμός ενός εγκλεισμού όπου ηδονή και θάνατος ταυτίζονταν. Ο Ράιχ δεν είχε μόνο καταπιαστεί με το υπαρξιακό πρόβλημα αλλά και το ζούσε. Ασφαλώς είχε διαβάσει τον Αμλετ τού «Να ζεις ή να μη ζεις... ή ν' αντιμετωπίζεις έναν ωκεανό από αντιξοότητες...». Τις αντιξοότητες τις γνώριζε καθώς και τους θριάμβους που δεν έζησε να τους δει: την εξάπλωση των ιδεών του.
Παράδειγμα, η υπόθεση του αιθέρα που είχε ασπασθεί ως μέσο μετάδοσης των ραδιενεργών κυμάτων, σήμερα έχει επανέλθει με τη μορφή της θεωρίας μιας σούπας από ελεύθερα ηλεκτρόνια που αποτελούν τη συνεκτική ύλη του Διαστήματος, του Σύμπαντος. Αυτό τον δικαιώνει, και όχι μόνο... Σύμφωνα με τον φυσικό Ουέμπστερ του Πανεπιστημίου του Πρίνστον, η αρχική ύλη του Σύμπαντος αποτελούνταν από μια πυκνή σούπα στοιχειωδών σωματιδίων, όπως το χάος των ορφικών και άλλων κοσμοθεωριών. Τελευταία οι Κινέζοι έχουν χρησιμοποιήσει υπέρηχους που μετατρέπονται σε θερμότητα για τη διάλυση μη χειρουργήσιμων όγκων και ο Ιταλός γιατρός Ορσι πειραματίζεται με αυτούς στο Μιλάνο. Στην Κίνα ισχυρίζονται ότι έχουν θεραπεύσει 20.000 άτομα σε 10 χρόνια. Αν αυτά όλα αληθεύουν, θα εξηγούσαν και τις σαμανικές εγχειρήσεις με ένα απλό άγγιγμα. Οι θεωρίες του Μάξγουελ για τον ηλεκτρισμό και την κοσμική ενέργεια είχαν επηρεάσει κι έναν άλλο μοναδικό, τονΑλφρεντ Ζαρί, ο οποίος έφτιαξε την Παταφυσική του επιστήμη, που ήταν «η επιστήμη των εξαιρέσεων», σε αντιπαράθεση με την κανονική επιστήμη των επαναλήψεων. Θα μπορούσαμε να πούμε και των αιρέσεων και καθαιρέσεων, έχοντας προβλέψει τους Χίτλερ και Στάλιν στον «Βασιλιά Ουμπού» του. Τα τελευταία πειράματα του Ράιχ με τον καιρό και τη μελατονίνη ηχούν παταφυσικά. Αλλά όπως και τα UFO, είναι άραγε μόνον εξαιρέσεις, ή είναι, στον παραλογισμό τους, μια προφητική διαίσθηση του μέλλοντος; Οταν ο Ράιχ απέδιδε την αλλαγή του κλίματος στους εξωγήινους προέβλεψε, κατά τη γνώμη μου, τον Μπους, τον Τσέινι και το καρτέλ της χρήσης του πετρελαίου στη βιομηχανία, την ηλεκτροφώτιση, τις μεταφορές, συμπεριλαμβανόμενου και του Πούτιν, και των άλλων που στηρίζουν τον πλούτο τους στη θανάσιμη πετροενέργεια, ως μια κοινωνική πανούκλα, κι αυτών που αρνούνται να συμμορφωθούν, όπως οι Ινδίες και η Κίνα, με τις ΗΠΑ, μπροστά στο φαινόμενο του θερμοκηπίου και της κλιματικής αλλαγής. «Τυφλοί τα τ' ώτα τον τε νουν, τα τ' όμματ' εισί», νέοι Οιδίποδες ενός πολύ παγκοσμιοποιημένου οιδιπόδειου.
Παρασκευή 14 Μαρτίου 2008
Βίλχελμ Ράιχ Οι δεσμώτες του σπηλαίου και το απαγορευμένο μήνυμα
Βίλχελμ Ράιχ
Μια ομάδα από δεσμώτες βρίσκονται αλυσοδεμένοι σε μια φυλακή. Οι άνθρωποι αυτοί γεννήθηκαν ελεύθεροι, αλλά περνούν έγκλειστοι ολόκληρη τη ζωή τους. Η φυλακή αυτή είναι ο πολιτισμός μας. Κανείς ή σχεδόν κανείς δεν παραδέχεται πως πρόκειται αληθινά για φυλακή. Οι μεγάλοι προφήτες μάς εξαπατούν παρηγορώντας μας με μάταιες ελπίδες ότι κάπου αλλού υπάρχει ένας άλλος κόσμος χωρίς φυλακές, και πείθοντάς μας να ανεχόμαστε την καταπίεση με αντάλλαγμα τη μετά θάνατον ελευθερία. Οι δημιουργοί σαν τον Μιχαήλ Αγγελο, τον Σέξπιρ, τον Γκέτε (Φρόιντ για τους τρεις) δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να ομορφαίνουν, διακοσμώντας με το έργο τους, τους τοίχους της φυλακής, κάνοντας με τον τρόπο αυτό πιο στέρεα τα δεσμά μας. Οι μεγάλοι νομοθέτες μάς προτείνουν κανονισμούς για να κυκλοφορούμε πιο άνετα στους διαδρόμους και τα κελιά της φυλακής.
Τον ρόλο όμως του δήμιου/ δολοφόνου έχουν αναλάβει να εκπληρώνουν διαχρονικά τα διάφορα ιερατεία καθώς και οι εγκόσμιες εξουσίες, με πρωτοπόρους τους τυράννους σαν τον Στάλιν και τον Χίτλερ, που ενώνουν στο πρόσωπό τους τις πιο αποτρόπαιες πλευρές της δικτατορίας και της επίγειας θρησκείας, αλλά και ολόκληρες άλλες κατηγορίες του ιερατείου: Κληρικοί, δικαστές, δημοσιογράφοι και βεβαίως αυτοί που διεκδικούν το μονοπώλιο της επιστημονικής αλήθειας.
Ο λόγος που μια τέτοια δολοφονία πραγματοποιείται κάθε τόσο, είναι πως αυτοί που τόλμησαν να αψηφήσουν τον νόμο της σιωπής και της άγνοιας που κυβερνά τη φυλακή, γνωρίζουν ένα μυστικό που, αν το κοινοποιήσουν, όχι μόνον οι διάφορες εξουσίες, αλλά και οι ίδιοι οι τοίχοι της φυλακής θα καταρρεύσουν. Το μυστικό είναι πως, ενώ ζούμε σαν άθλιοι έγκλειστοι, μπορούμε να βιώσουμε την ανθρώπινη πλήρωση και την ευδαιμονία. Και ο δρόμος για να πετύχουμε κάτι τέτοιο είναι η ερωτική απελευθέρωση, η κατάκτηση του οργασμού, που δεν έχει τίποτε να κάνει με την επίπεδη σεξουαλικότητα και ακόμη λιγότερο με την πορνογραφία. Η πραγμάτωση του ερωτικού οργασμού, ανοίγει τον δρόμο για το γκρέμισμα της φυλακής, γιατί ενώνει την ψυχή με το Σύμπαν, απελευθερώνει μια πανίσχυρη ζωοποιό ενέργεια που είναι κοινή και στα δύο. Η αληθινή ιστορία του Χριστού μπορεί να είναι το παράδειγμα μιας τέτοιας πρότασης αλλά και της αιματηρής ακύρωσής της. Πουθενά στα Ευαγγέλια ο Χριστός δεν εκφράζεται υπέρ της σεξουαλικής στέρησης και της αποδοχής της καταπίεσης. Η αγάπη, που είναι το κέντρο της διδασκαλίας του, είναι πρωταρχικά ερωτική αγάπη, με την πιο συγκεκριμένη και απτή έννοια.
Εκανα μόλις μια βιαστική περίληψη κάποιων βασικών σημείων του έργου Η δολοφονία του Χριστού του Βίλχελμ Ράιχ. Δεν είναι μάλλον ανάγκη να προσθέσω ότι, όπως και κάθε άλλη περίληψη, όπως ας πούμε η σύνοψη του έργου Οιδίπους τύραννος από τον Φρόιντ στην Ερμηνευτική των ονείρων, έτσι και η δική μου είναι λογικό να περιέχει υπογραμμίσεις, μετατοπίσεις, παραλείψεις, ακόμη και αλλοιώσεις, για τις οποίες υπόλογη είμαι εγώ η ίδια. Ενα από τα πιο μεγάλα προβλήματα της κριτικής είναι ότι κάθε φορά που αυτή αφηγείται ένα έργο για να το κρίνει, το ξαναδιηγείται, δηλαδή το οικειοποιείται και το ανασυνθέτει. Ενας πιο προσωπικός λόγος είναι ότι το βιβλίο αυτό, που ένα αντίτυπό του έχει διασωθεί στη βιβλιοθήκη μου από τα πολύ νεανικά μου χρόνια, γεμάτο ενθουσιώδεις υπογραμμίσεις με κόκκινο μελάνι, είναι για μένα ένα κείμενο που με εντυπωσίασε, αλλά και το ίχνος μιας εποχής ελπίδας. Τα κινήματα αμφισβήτησης των δεκαετιών του '60 και του '70 είδαν στον Ράιχ, στον Μαρκούζε, στον Γκι Ντεμπόρ, στον Λεφόρ, στον Καστοριάδη κάποιους από τους προφήτες τους. Ο Ράιχ, αποκηρυγμένος από την ψυχαναλυτική εταιρεία, απόβλητος από την Αριστερά, επέστρεψε σαν μια αιχμηρή παρουσία, που έδειχνε τρόπους για να διαβάσουμε την πολιτική και την ιστορία, ας πούμε την άνοδο του φασισμού, με έναν ριζικά διαφορετικό τρόπο, αλλά, περισσότερο από όλους, πρότεινε έναν άλλο τρόπο ζωής. Τόσο εκείνος, όσο και οι άλλοι προφήτες της αμφισβήτησης φαινόταν επιπλέον να απαντούν, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, σε μια βαθιά αγωνία που στοίχειωνε τους πιο υποψιασμένους: Στην ακόμη θολή, αλλά βασανιστική, αίσθηση ότι η κοινωνική δράση, η πολιτική πράξη, όχι μόνο θα έμενε ανολοκλήρωτη, αλλά και θα κινδύνευε σε κάθε στιγμή να γεννήσει τέρατα, αν δεν συνδυαζόταν με την ψυχική αυτογνωσία. Δύο πράγματα είναι αυτά που με κάνουν σήμερα να ξαναγυρίζω στο κείμενο αυτό. Πρώτα η διαπίστωση ότι όποιος ή όποια τολμά να σκεφτεί, να ερευνήσει ή να δημιουργήσει έξω από τον κανόνα, φτάνει κάποτε στη στιγμή που βλέπει την κατεστημένη μικρόνοια και μικροψυχία να τον/ την απειλούν με συμβολική ή πραγματική εξόντωση, πράγμα που καθόλου δεν αποκλείει κάποιο άγαλμα ή κενοτάφιο μόλις καταφέρουν να τον εξοντώσουν. Το δεύτερο στοιχείο σχετίζεται με τα πρόσωπα και τα κείμενα με τα οποία είτε φανερά είτε υπαινικτικά συνομιλεί ο Ράιχ1.
Για ποια πρόσωπα, για ποια κείμενα μιλάμε; Πρώτα από όλα, τα Ευαγγέλια. Υπάρχει μια ανάγνωση των επίσημων και των απόκρυφων Ευαγγελίων που βλέπει στα λόγια και στο πρόσωπο του Χριστού έναν ύμνο στον σωματικό και τον ψυχικό έρωτα. Υμνο που τον οδήγησε στον θάνατο και στη συνέχεια παραμορφώθηκε και αναιρέθηκε τελείως από το ιερατείο, καταλήγοντας συνώνυμο του διαβόλου. Ο Σικελιανός, ο Ελύτης στη χώρα μας και πολλοί άλλοι σε πολλές μεριές της γης, από τον Ντοστογιέφσκι στη Ρωσία μέχρι τον Χόρχε Αμάντο στη Βραζιλία, μοιράζονται λίγο-πολύ αυτή την οπτική. Υπάρχει και μια άλλη διάσταση. Μια ταύτιση του πιστού, του ορθόδοξου, του αιρετικού ή και του άθεου δημιουργού ή των προσώπων της δημιουργίας του με τον δολοφονημένο θεό. Ο Θερβάντες, ο Ντοστογιέφσκι, ο Καζαντζάκης, και μια στρατιά από λαϊκούς και μη ζωγράφους, από τον Βρούμπελ, στον Μπέικον και τον Διαμαντόπουλο, αναγνωρίζουν στις πληγές του Εσταυρωμένου τα δικά τους ψυχικά και σωματικά τραύματα. Οικειοποιούμενος την αφήγηση των ευαγγελίων ο Ράιχ κάνει, με τη σειρά του, όπως θα έλεγε ο Μπαλζάκ, μια Messe de l' athee, τη λειτουργία ενός αθέου. Για να ακριβολογήσω μάλιστα περισσότερο, και για να δώσω το στίγμα της πρωτοτυπίας του στην υπόθεση αυτή, πρέπει να προσθέσω κάτι ακόμα. Ο Ράιχ είναι πιο πολύ άθρησκος παρά άθεος. Δεν απιστεί ακριβώς προς τον θεό αλλά προς αυτό που οι θρησκείες καταλαβαίνουν ως θεό. Ο θεός γι' αυτόν είναι μέσα μας. Είναι αυτή η απαγορευμένη, φυλακισμένη κοσμική ενέργεια που διέπει τον μικρόκοσμο της ψυχής και τον μακρόκοσμο του Σύμπαντος. Η αθεΐα του λοιπόν είναι σαν αυτή των Ελλήνων προσωκρατικών, του Ηρακλείτου και του Ξενοφάνη, που, σαν τον Ράιχ, συνέδεαν τη φύση του ανθρώπου και την φύση του κόσμου. Αν όμως ο θεός είναι φυλακισμένη ή δολοφονημένη ενέργεια, αν η οργόνη, οι αστρικές καταιγίδες, είναι το σημείον του, τότε ο ανθρωπάκος, που είναι μαζί δεσμώτης και δήμιος, έχει στο μέτωπό του κάτι πολύ πιο τρομερό από το σημείον του Κάιν. Δεν είναι μόνον αδελφοκτόνος, αλλά θεοκτόνος.
Μιλώντας για τη φυλακή της ύπαρξης, όπως μας την έδειξε ο Ράιχ, απέφυγα ώς εδώ να χρησιμοποιήσω μία λέξη: Το έκανα για να υπογραμμίσω μια αποσιώπηση που είναι τόσο εξόφθαλμη, ώστε μοιάζει όχι να συγκαλύπτει, αλλά να προβάλει κραυγαλέα τη θεμελιακή πηγή του κειμένου του. Είναι περισσότερο από προφανές ότι το πρότυπο της σκηνοθεσίας και η ραχοκοκαλιά της αφήγησης της Δολοφονίας του Χριστού του Ράιχ δεν είναι άλλο από τον μύθο του σπηλαίου στην πλατωνική Πολιτεία. Το θύμα της δολοφονίας παίρνει στη ραϊχιανή παραβολή το όνομα του Χριστού, αλλά το καλούπι είναι ο ανώνυμος δεσμώτης του σπηλαίου, δηλαδή ο Σωκράτης, όπως υπήρξε ως ιστορικό πρόσωπο ή όπως στο αινιγματικό σύνορο προφορικότητας και γραφής τον βλέπει ο Πλάτων. Αυτός είναι ο δεσμώτης, ο οποίος απελευθερώνεται, και ανακαλύπτει την απάτη του κουκλοπαίχτη, που προβάλλει το θέατρο σκιών του στον τοίχο του σπηλαίου, σαν να ήταν η πραγματικότητα. Αυτός είναι που ανεβαίνει με δυσκολία προς την έξοδο και ανακαλύπτει την πηγή του φωτός και την αληθινή ουσία των πραγμάτων. Και αυτός επιστρέφει στον κόσμο του σπηλαίου, λέει την αλήθεια και πεθαίνει, επειδή την είπε. Γιατί ο Ράιχ αποσιωπά την πηγή της έμπνευσης; Κλέβει ιδέες; Αποκλείεται, και διότι είναι αυτός που είναι, και γιατί το κείμενο του Πλάτωνα ήταν στην εποχή του πολύ πιο γνωστό από ό,τι σήμερα. Φοβάται να τον πουν ιδεαλιστή; Αυτό θα ταίριαζε σε άλλους 2. Οχι στον Ράιχ που δεν υποχώρησε μπροστά στις επιθέσεις της φροϊδικής και της σταλινικής ορθοδοξίας. Και έπειτα, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο δεν θα μιλούσε για τον Χριστό. Μήπως το κείμενο είναι τόσο γνωστό, ώστε ο συγγραφέας θεωρεί την αναφορά άχρηστη; Αυτό δεν μπορεί να αποκλειστεί, αν και ο Ράιχ κάθε άλλο παρά απευθυνόταν μόνο σε έναν κλειστό κύκλο λογίων. Το ερώτημα μένει εκκρεμές, αλλά η ουσία βρίσκεται αλλού.
Η αναλογία ανάμεσα στα δύο κείμενα δεν είναι φιλολογική. Είναι ή θα μπορούσε να γίνει ουσιαστική, υπό τον όρο ότι θα δεχτούμε μια ριζική ανατροπή που θα διαβάσει το κείμενο του πλατωνικού σπηλαίου όχι ιδεαλιστικά, σαν μια αναφορά σε άσαρκες ιδέες, αλλά υπό το πρίσμα της ψυχικής εμπειρίας και της σωματικότητας. Ο Φρόιντ είναι αυτός που διέγνωσε πρώτος ότι η πλατωνική θεωρία της ανάμνησης είναι ένα αρχαίο αντίστοιχο της ψυχαναλυτικής παλινδρόμησης. Ανάμνηση και παλινδρόμηση επιτελούν τον ίδιο σκοπό. Αποκαλύπτουν την απάτη ή την αποσπασματικότητα που χαρακτηρίζει τον κόσμο της δόξας ή των φαινομένων στον Πλάτωνα ή τον κόσμο του εγώ στον Φρόιντ. Ο πλατωνικός δεσμώτης μάλιστα (μέσα από τη σχέση του με το πολιτικό) θα εξυπηρετούσε πολύ τον Ράιχ στη διαμάχη του με τον Φρόιντ για τις σχέσεις ψυχανάλυσης και πολιτικής. Οπως είχε προσέξει ο Πιερ Βιντάλ Νακέ, ο δεσμώτης/ Σωκράτης δεν επαναπαύεται στην προσωπική κατάκτηση της αλήθειας. Επιστρέφει για να τη διαλαλήσει στο σπήλαιο, δηλαδή στην πόλιν - κράτος των Αθηνών, που θα τον σκοτώσει. Ενας πολιτικοποιημένος δεσμώτης λοιπόν, που ωστόσο βλέπει την πολιτική με μάτια φωτισμένα από μια μύηση, η οποία, όπως λέει ο Πλάτων, είναι πολύ πιο σημαντική και δύσκολη από τα Ελευσίνια. Υπάρχει βέβαια ένα σημαντικό κενό, μία αποφασιστική διαφορά: Σε αντίθεση με τον φυλακισμένο του Ράιχ, που ανακαλύπτει το φως της αλήθειας στην αστραπή του οργασμού, ο δρόμος του πλατωνικού δεσμώτη δεν σχετίζεται με τον έρωτα στο κείμενο της Πολιτείας. Η διαφορά όμως υπερβαίνεται μέσα από τα ερωτικά πλατωνικά κείμενα. Τα κείμενα εκείνα που αντί να υπηρετούν την ενόρμηση του θανάτου, επιμένοντας ότι το σώμα είναι σήμα, δηλαδή τάφος, θεοποιούν τον έρωτα. Στον Φαίδρο ο εραστής ανατριχιάζοντας ερωτικά καταλήγει να αποκτήσει πούπουλα και φτερά και να πετάξει προς τον υπερουράνιο τόπο της αλήθειας. Και στο Συμπόσιο, αφιερωμένο στον έρωτα, μια γυναίκα προφήτισσα, η Διοτίμα, μαθαίνει στον Σωκράτη ότι έρωτας και κάλλος συνδέονται με τον σωματικό και τον πνευματικό τοκετό. Είναι αλήθεια ότι η σύνδεση του κόσμου της μήτρας και του τοκετού δεν γίνεται από τον Ράιχ. Αντίθετα στο έργο Η λειτουργία του οργασμού παίρνει τις αποστάσεις του από τις σχετικές θέσεις του Ρανκ και του Φερέντσι, που βρέθηκαν και αυτοί εκτός φροϊδικής ορθοδοξίας. Την εποχή ωστόσο που το έργο του Ράιχ επανερχόταν στο προσκήνιο μέσα από τα κινήματα του '60-'70, Ελληνες και ξένοι ψυχίατροι, όπως ο Καυκαλίδης και ο Γκροφ, υποστήριξαν βάσει κλινικών δεδομένων την άποψη ότι ο οργασμός είναι και επιστροφή στον τόκον, τον κόσμο της μήτρας ή της γέννησης.
Οι έρευνες του Ράιχ κατέληξαν σε μια οργανωμένη και υποστηριγμένη από μια πληθώρα δημοσιευμάτων θεωρία για τη σύνδεση της ψυχής και του κόσμου μέσα από την ενέργεια που κυβερνά τον οργασμό και την ζωή των άστρων. Χωρίς να μπορούμε εδώ να αποτιμήσουμε επιστημονικά ούτε την αξία των θεωριών αυτών ούτε την αποτελεσματικότητα ή μη των θεραπειών που δοκίμασε, μπορούμε να πούμε κάτι. Είναι γεγονός ότι η άποψή του ότι ψυχή και κόσμος επικοινωνούν και αλληλοεπηρεάζονται, φέρνει τον κόσμο της ψυχανάλυσης αντιμέτωπο με μια διαχρονική πίστη, που αποτελεί θεμέλιο τόσο της προσωκρατικής φιλοσοφίας όσο, για παράδειγμα, και της ινδικής Τάντρα. Ακόμα και αν τα ειδικά επιχειρήματά του, είτε οι κλινικές εφαρμογές που απορρέουν από αυτά δεν ευσταθούν, ο δρόμος που δοκίμασε να ανοίξει με έμπνευση και τόλμη δεν χάνει, κατά τη γνώμη μου, τη σημασία του. Ποια ήταν η μοίρα του μηνύματός του; Οχι διαφορετική από αυτές του Σωκράτη ή του Χριστού. Το ανεπίδοτο του μηνύματος επαληθεύτηκε έτσι άλλη μια φορά. Ο Ράιχ βρήκε την υποδοχή που βρίσκει ο Χριστός από τον Μεγάλο Ιεροεξεταστή στους «Καραμάζωφ» του Ντοστογιέφσκι. Δεν κάηκε στην πυρά, αλλά διώχτηκε και φυλακίστηκε και σημαντικά γραπτά του έπεσαν θύματα ενός άουτο ντα φε της λογοκρισίας. Η δύναμη της γοητείας του παραμένει για πολύ περισσότερους από αυτούς που ασπάζονται πλήρως τις θεωρίες του. Δεν είναι μόνον η λάμψη αυτού που καρφώθηκε στον σταυρό της άγνοιας και της εμπάθειας. Είναι και το ότι κάθε πεντακόσια ή ίσως χίλια χρόνια κάποιος που τον λένε Σωκράτη, Βούδα, Κομφούκιο, Χριστό, Μωάμεθ, Μαρξ ή Φρόιντ παίρνει το ρίσκο να δηλώσει ότι με την πρότασή του τελειώνει η προϊστορία της εκμετάλλευσης, του μίσους, της μιζέριας και εγκαινιάζεται, επιτέλους, η αληθινή ιστορία της ανθρωπότητας. Οι κίνδυνοι από μια τέτοια επαγγελία δεν είναι αμελητέοι. Αλλά και η ανάγκη να βγούμε από έναν κόσμο ψυχαναγκαστικής και συχνά φονικής επανάληψης μένει ριζωμένη στην ψυχή μας.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Περισσότερες φωνές που ακούγονται μέσα από τη φωνή που μας μιλά, όχι απλώς σαν αναφορές, παραπομπές, λογοτεχνικά κόλπα, αλλά κάπως σαν τις φωνές που άκουγε ο αφηγητής τού «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο του Προυστ» μέσα στη φωνή ενός από τους ήρωές του, του βαρόνου ντε Σαρλί).
2. Θα ταίριαζε φέρ' ειπείν, καλύτερα στην αντίστοιχη σιωπή του Μπαχτίν, που έτρεμε την οργή του σταλινικού καθεστώτος, για τον Πλάτωνα και άλλες αρχαίες «ιδεαλιστικές» πηγές του.
Το δικαίωμα στη σεξουαλική ελευθερία
Βίλχελμ Ράιχ
Γεννημένος στη Γαλικία, με σπουδές Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, μέλος της Ψυχαναλυτικής Εταιρείας από το 1920, όταν ήταν μόλις 23 ετών, ο Ράιχ υπήρξε πιο ενθουσιώδης και αισιόδοξος από τον δάσκαλό του και ανέπτυξε τις δικές του ιδέες για τη νεύρωση στα βιβλία του «Η λειτουργία του οργασμού» (1927) και «Ανάλυση του χαρακτήρα» (1933). Στον Μεσοπόλεμο θα ιδρύσει στο Βερολίνο την κίνηση sex-pol, συνδέοντας τη σεξουαλικότητα με την πολιτική, και θα κυνηγηθεί άγρια από τους κομμουνιστές, τους ναζί, τους συναδέλφους του. Το 1933 θα αυτοεξορισθεί στη Σκανδιναβία και από εκεί θα φύγει για την Αμερική το 1939. Το κλασικό έργο του «Η μαζική ψυχολογία του φασισμού» (1933, εκδ. «Μπουκουμάνης») αποτελεί ιδιαίτερα οξυδερκή ανάλυση του φαινομένου του φασισμού και παραμένει ακόμη επίκαιρο.
Το έργο του, επικεντρωμένο στη σχέση ανάμεσα στην ανθρώπινη σεξουαλικότητα και τις νευρώσεις, αντιμετωπίζει την οργασμική ικανότητα ως το ύψιστο κριτήριο ψυχικής και σωματικής υγείας. Τη δεκαετία του '30, ανακάλυψε μια νέα βιολογική ενέργεια, την οποία ονόμασε «οργόνη» -ενέργεια που διαπότιζε την ατμόσφαιρα και κάθε ζώσα ύλη- και τις επόμενες δύο δεκαετίες αφιερώθηκε στην έρευνα των νόμων και των ιδιοτήτων της. Ηταν η απαρχή του εξοστρακισμού του από την ψυχαναλυτική κοινότητα. Σταδιακά, οι συνάδελφοί του παρακολουθούσαν έκπληκτοι το «ξεστράτισμά» του, ενώ δεν ήταν λίγοι όσοι διαγίγνωσκαν στην περίπτωσή του ψυχική ασθένεια. Αργότερα, ο Ράιχ θα κατασκεύαζε τους περίφημους «οργονοσυσσωρευτές», θαλάμους μέσα στους οποίους οι ασθενείς του θα τιθάσευαν την ενέργεια, αξιοποιώντας τη για λόγους υγείας, και θα διατύπωνε ορισμένες εξωφρενικά ιδιότυπες θεωρίες.
Ηταν η αρχή του τέλους. Το 1947, ύστερα από μια σειρά επικριτικών άρθρων σχετικά με τον «ψυχοφασισμό» του στο περιοδικό «New Republic» και την «αμφίβολη επαγγελματική του υπόσταση» στο «Harper' s», η Αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) διέταξε έρευνα σχετική με τους ισχυρισμούς του και κέρδισε τα ασφαλιστικά μέτρα με τα οποία απαγορευόταν η πώληση των οργονοσυσσωρευτών σε όλη την Αμερική. Στη συνέχεια, ο Ράιχ θα κατηγορηθεί ότι παραβίασε τη δικαστική απόφαση και θα οδηγηθεί σε δίκη, όπου θα ασχοληθεί ο ίδιος με την υπεράσπισή του στέλνοντας στον πρόεδρο του δικαστηρίου όλα του τα βιβλία και υποστηρίζοντας ότι κανένα δικαστήριο δεν είναι ενδεδειγμένο να αποφανθεί για επιστημονικά θέματα. Καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλάκιση, ενώ τον Αύγουστο του 1956 η FDA έκαψε στην πυρά τόνους βιβλίων του. Εναν χρόνο αργότερα, θα πεθάνει από καρδιακή προσβολή μέσα στη φυλακή.
Σήμερα, οι ιδέες του για τον οργασμό και την ηδονή, το δικαίωμα στη σεξουαλική ελευθερία και η απαλλαγή από τις ενοχές, η αναγνώριση της ανάγκης για στοργή και θαλπωρή των νεογέννητων, τα πλεονεκτήματα του φυσικού τοκετού και του θηλασμού, ο ρόλος της καταπίεσης στη δημιουργία της ασθένειας αποτελούν αδιαμφισβήτητες αλήθειες. Του τις χρωστάμε.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΧΙΝΑ
Τετάρτη 12 Μαρτίου 2008
ΨΑΛΜΟΣ - ΕΞΗΓΗΣΗ - ΧΡΗΣΗ
1 Η ευλογία που έρχεται ως αποτέλεσμα της μελέτης και της τήρησης του νόμου Του Θεού Για αποφυγή κακού από τους συνανθρώπους μας, αποφυγή μίσους.
2 Επαναστάτης άνθρωπος – Κυρίαρχος Θεός Διαβάζεται πριν από κάθε εργασία.
3 Μια φωνή προς Τον Θεό σε ώρα κινδύνου. Για να λυθούν, φιλικές, οικογενειακές διαφορές.
4 Μια προσευχή για τη νύχτα. Πριν από τον ύπνο. Για μια δύσκολη βραδιά. Για ψυχική ηρεμία.
5 Μια πρωινή προσευχή. Όταν σε πολεμούν με ψέματα. Όταν προσπαθούν να σου καταστρέψουν την εργασία σου.
6 Μια κραυγή αγωνίας. Για την αντιμετώπιση δύσκολων ασθενειών.
7 Μια προσευχή για προστασία και για τη δίκαιη κρίση Του Θεού. Για την αντιμετώπιση μοχθηρών και κακών ανθρώπων. Αντιμετώπιση της πονηριάς των ανθρώπων. Κατά της μαγείας.
8 Θεός – και άνθρωπος. Ευχαριστία προς Τον Θεό. Για το ξεκίνημα κάποιας εργασίας.
9 Ένα τραγούδι δοξολογίας. Όταν πάνε στραβά οι διάφορες υποθέσεις μας.
10 Μια προσευχή για να υπερασπιστεί Ο Θεός τον αδύνατο. Για αυτούς που οδηγούνται άδικα στο δικαστήριο. Γι' αυτούς που έχουν μεγάλη πίκρα.
11 Μια διάκριση πίστης. Σε περιπτώσεις πανικού. Για να φεύγουν οι δαίμονες.
12 Μια προσευχή για βοήθεια από Τον Θεό. Κατά της εγκατάλειψης.
13 Από την απόγνωση στην ελπίδα. Για αυτούς που πάσχουν από μελαγχολία.
14 Η ανοησία του άθεου. Για τους τυφλούς ψυχικά συνανθρώπους μας. Για να μαλακώσουν οι πεισματάρηδες και οι εγωιστές.
15 Ιδιότητες του ανθρώπου Του Θεού. Για την αποκατάσταση διαλυμένων σχέσεων. Υπέρ των πτωχών συνανθρώπων μας.
16 Ο δρόμος της πίστης. Κατά των σατανικών πομπών. Κατά των πονοκεφάλων. Για τη σωτηρία δαιμονισμένων.
17 Επίκληση μιας καθαρής καρδιάς προς Τον Θεό. Για τους συκοφάντες. Γι' αυτούς που κατηγορούν άδικα να πάψουν να κατηγορούν. Κατά της γλωσσοφαγιάς. Για το κακό μάτι.
18 Προσευχή Στον Θεό γι' απελευθέρωση. Για την ευημερία της χώρας και του λαού. Για να κυβερνούν δίκαια οι άρχοντες.
19 Η θαυμαστή δημιουργία Του Θεού και ο τέλειος νόμος Του. Για να συγχωρέσει Ο Θεός τις αμαρτίες μας.
20 Προσευχή για νίκη του βασιλιά. Για επιτυχία συμφωνιών.
21 Ευχαριστία για τον βασιλιά. Για να έχει σωστή πορεία η χώρα, η πόλη, το χωριό.
22 Δοκιμασία και σωτηρία. Για την ειρήνη όλου του κόσμου. Για να σταματούν οι πόλεμοι.
23 Τα πρόβατα και ο βοσκός. Για να συμφιλιωθούν οι μαλωμένοι. Για να επιστρέψουν οι αιρετικοί στην ορθή πίστη.
24 Λατρεία. Για να μαλακώσουν οι καρδιές των σκληρόκαρδων ανθρώπων.
25 Προσευχή ενός ανθρώπου σε δυσκολία. Κατά της μαγείας. Για να σταματήσουν να μας επιτίθενται οι συνάνθρωποί μας.
26 Προσευχή ενός δίκαιου ανθρώπου. Σε κάθε δυσκολία της ζωής.
27 Εμπιστοσύνη και αφιέρωση Στον Θεό. Για να έχουμε καλό ταξίδι. Για οικογενειακή και κοινωνική γαλήνη.
28 Προσευχή και απάντηση. Για να προστατεύσει Ο Θεός τα υπάρχοντά μας. Κατά της επιβουλής των κακών ανθρώπων.
29 Η βροντή Του Θεού. Για να σταματήσουν οι Θεομηνίες, χαλάζι, παγετός, ασταμάτητη βροχή, σεισμοί, πλημμύρες, θύελλες.
30 Ευχαριστία για μια παράταση ζωής. Για να ξεπερνιέται ο κίνδυνος θανάτου μετά από ατυχήματα.
31 Δοκιμασία και εμπιστοσύνη. Για να επιστρέψουν τα άσωτα παιδιά στο σπίτι τους. Για να δει κάποιος με καθαρά μάτια την αλήθεια.
32 Εξομολόγηση και απόλαυση της συγχώρησης Του Θεού. Για να συγχωρέσει Ο Θεός τις αμαρτίες μας. Για να λυτρωθούν οι ψυχές των κεκοιμημένων.
33 Να ψάλλετε όλοι. Για να καρποφορήσουν τα σπαρτά και τα δέντρα. Για καλές κοινωνικές σχέσεις.
34 Η φροντίδα Του Θεού για τον λαό Του. Κατά πάσης ατυχίας.
35 Προσευχή Στον Θεό για να υπερασπιστεί το δίκαιο.
Υπέρ των άδικα διωχθέντων για να λάμψει η αλήθεια.
36 Η αιώνια αγάπη Του Θεού. Για να ημερέψουν οι φανατισμένοι Χριστιανοί και να καταλάβουν ότι Ο Θεός είναι πλήρης Αγάπης.
37 Καλό και κακό. Για να τιμωρηθούν από Το Θεό οι άδικοι που βλάπτουν τους συνανθρώπους τους και δεν μετανοούν.
38 Σε μεγάλη στεναχώρια. Μια προσευχή για συγχώρηση. Για να μονιάσουν οι χωρισμένοι. Γι' αυτούς που δεν νοιάζονται για το σπίτι τους, να νοιαστούν.
39 Η σύντομη ζωή του ανθρώπου. Γι' αυτούς που πεθαίνουν και φοβούνται και δεν βγαίνει η ψυχή τους.
40 Δοξολογία και προσευχή από μια ξέχειλη καρδιά. Σε κάθε δυσκολία της ζωής.
41 Προσευχή ενός άρρωστου και μοναχικού ανθρώπου. Σε αρρώστους που βρίσκονται στα νοσοκομεία να θεραπευτούν γρήγορα.
42-43 Επιθυμία για Τον Θεό. Για να ελευθερωθούν οι δαιμονισμένοι.
44 Εθνικός θρήνος. Για να μη νικηθεί ο στρατός μας από τον εχθρό.
45 Ένας βασιλικός γαμήλιος ύμνος. Για να πηγαίνουν καλά τα οικογενειακά.
46 «Θεός το φρούριον ημών» Για να ανακόπτει Ο Θεός τις φυσικές καταστροφές. (διαβάζεται ομαδικά). (ομαδική προσευχή).
47 Να αλαλάξετε και να ψάλετε. Ομαδική προσευχή για να υμνηθεί η Δόξα Του Θεού.
48 Σιών, η ένδοξη πόλη Του Θεού. Για να προστατεύει Ο Θεός τον τόπο κατοικίας και τους κατοίκους.
49 Σκέψεις πάνω στη ζωή και τον θάνατο. Γι' αυτούς που έχασαν τη ζωή τους από βίαιο θάνατο. (ατυχήματα, πόλεμοι, δολοφονίες κ.α.)
50 Ο Θεός καλεί τον άνθρωπο σε απολογισμό. Για καταπολέμηση πάσης αχαριστίας – αχάριστων, αδικίας και αδίκων.
51 Παράκληση για αναγνώριση. Για συγχώρεση αμαρτιών. Εξομολογητικός ψαλμός.
52 Η καταδίκη του πονηρού. Για να τιμωρηθούν οι μάγοι και αυτοί που καταφεύγουν σε αυτούς. Για τιμωρία των υποχθόνιων ανθρώπων.
53 Βλέπε Ψαλμό 14ο.
54 Κραυγή για βοήθεια. Για να μη προδίδονται μυστικά.
55 Προσευχή ενός ανθρώπου που βρίσκεται σε δυσκολία. Για ξεκαθάρισμα συναισθημάτων και να ιδωθούν καθαρά τα πράγματα. Για να φανεί η καθαρή αλήθεια χωρίς συναισθηματισμό.
56 «Στον Θεό έλπισα». Κατά των δαιμονικών επιβουλών που προέρχονται από απόσταση και ταράζουν τη γαλήνη.
57 Προσευχή ανάμεσα σε άγριους εχθρούς. Για να μη βλάπτουν οι εχθροί με τα έργα τους.
58 «Υπάρχει Θεός που κρίνει». Για να διορθωθούν οι διεφθαρμένοι πολιτικοί, υπάλληλοι και εργάτες.
59 Προσευχή για προστασία και τιμωρία. Απογευματινή προσευχή για προστασία.
60 Το έθνος σε ήττα. Για να πάρουν θάρρος οι διστακτικοί άνθρωποι και να βρούνε προκοπή.
61 Η προσευχή ενός κουρασμένου βασιλιά. Για εργοδότες που δεν πάνε καλά οι δουλειές τους.
62 Ένας ψαλμός αγάπης και επανάστασης. Για τους νέους που δεν βρίσκουν εργασία.
63 Η διψασμένη καρδιά. Διαβάζεται μετά από κάθε πετυχημένη συμφωνία για να ευοδωθεί στο μέλλον.
64 Προσευχή για προστασία. Για να τιμωρούνται οι συνωμότες και οι προδότες.
65 Ύμνος ευχαριστίας. Για να πάνε καλά τα σπαρτά.
66 Αίνος και λατρεία. Εθνική και ατομική. Για να προστατεύει Ο Θεός όλο το έθνος.
67 Θερισμός. Για να προστατεύει Ο Θεός τα αγαθά της γης από Θεομηνίες, ληστείες.
68 Το θριαμβευτικό τραγούδι του Ισραήλ. Για να νικήσει ο στρατός μας τους εχθρούς μας.
69 Προσευχή ενός ανθρώπου που βρίσκεται σε μεγάλη δοκιμασία. Όταν γίνονται μεγάλες καταστροφές.
70 Μια επείγουσα κλίση για βοήθεια. Σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης.
71 Μια προσευχή στα γηρατειά. Για γέροντες που βρίσκονται σε μοναξιά να μη θλίβονται.
72 Προσευχή για το βασιλιά. Για να αποδίδεται ορθή δικαιοσύνη.
73 Η αδικία αυτού του κόσμου. Για να σταματήσουν οι συκοφαντίες. Κατά της γλωσσοφαγιάς.
74 Θρήνος για την καταστροφή του ναού. Όταν αισθανόμαστε εγκαταλελειμμένοι από οικογένεια και φίλους.
75 Ο Θεός είναι Κριτής. Για ν' αποδώσει Ο Θεός δικαιοσύνη.
76 Ένας ύμνος απελευθέρωσης. Κατά όλων των ειδών της μαγείας.
77 Παρελθόν και παρόν. Για παρηγοριά από τις θλίψεις.
78 Μαθήματα από την ιστορία του Ισραήλ. Για να συνετιστούν οι αχάριστοι άνθρωποι.
79 Η Ιερουσαλήμ σε ερείπια. Σε ειλικρινή μετάνοια. Για να φύγουν οι εχθροί μας άπρακτοι.
80 Προσευχή για αποκατάσταση του Ισραήλ. Για να πάνε καλά οι αγροτικές σοδειές.
81 Το μήνυμα Του Θεού κατά τον θερισμό. Για να βάλουν μυαλό οι πεισματάρηδες και να σκεφτούν σωστά.
82 Η δικαιοσύνη Του Θεού. Για να μην αδικούν οι δικαστές τους αθώους.
83 Προσευχή για βοήθεια. Για αποκοπή μαζικής εχθρικής επίθεσης.
84 Το τραγούδι ενός προσκυνητή. Καθημερινή προσευχή.
85 Ευχαριστία και προσευχή. Για χάραξη μιας σωστής πορείας μέσα στη ζωή.
86 Προσευχή ενός ανθρώπου σε δυσκολία. Για να βοηθήσει Ο Θεός να βγούμε από αδιέξοδα και άλλες δυσκολίες της καθημερινότητας.
87 Σιών πόλη Του Θεού, μητέρα των εθνών. Για οικογενειακή γαλήνη.
88 Κραυγή ενός απελπισμένου ανθρώπου. Για να βοηθήσει Ο Θεός να παραταθεί η ζωή κάποιου ανθρώπου.
89 Ύμνος και προσευχή. Για να συγχωρέσει Ο Θεός τα παραπτώματά μας είτε έγιναν εν γνώσει είτε εν αγνοία.
90 Σύντομη και σκληρή η ζωή. Για ανθρώπους που βασανίζονται άδικα από σκληρούς συνανθρώπους τους.
91 Εμπιστέψου Τον Θεό και μείνε ήσυχος. Για πονοκέφαλο και άλλους σωματικούς πόνους. Για να απελευθερωθεί η γυναίκα κατά την εγκυμοσύνη. Όταν δεν βγαίνει η ψυχή κάποιου ανθρώπου που περιμένει το θάνατο.
92 «Ωδή για το Σάββατο». Για να μας δίνει Ο Θεός τα ευλογημένα αγαθά του.
93 «Ο Κύριος Βασιλεύει». Για να χαρίζει φώτιση Ο Θεός.
94 Η δικαιοσύνη Του Θεού. Για να τιμωρήσει Ο Θεός αυτούς που διαπράττουν αδικίες. Για να σταματήσει Ο Θεός αυτούς που τρέχουν στους μάγους για να βλάπτουν άλλους ανθρώπους.
95 Λατρεία Στον Πλάστη μας. Προσευχή για κάθε Δευτέρα.
96 Το μεγαλείο και η Δόξα Του Θεού. Προσευχή για κάθε Τρίτη.
97 Αίνος Στο Θεό. Προσευχή για κάθε Τετάρτη – Αντι μαγική-
98 Ένα τραγούδι Στον Θεό. Προσευχή για κάθε Πέμπτη.
99 Ο Θεός συγχωρεί τον λαό Του. Προσευχή για κάθε Παρασκευή.
100 «Ο Κύριος είναι Θεός». Προσευχή για κάθε Σάββατο.
101 Η διακήρυξη του βασιλιά. Για να φέρονται έντιμα οι άνθρωποι στις συναλλαγές τους.
102 Η κραυγή ενός ανθρώπου σε δοκιμασία Για ψυχολογικές ασθένειες.
103 Η αγάπη και το έλεος Του Θεού. Ομαδική προσευχή για το έλεος Του Θεού.
104 Στον Θεό, Τον Μεγάλο Δημιουργό. Προσευχή για τους ταξιδεύοντες, οδηγούς, ναυτικούς, αεροπόρους και επιβάτες.
105 Ύμνος Στον Θεό για την διαθήκη Του με το Ισραήλ. Για κάθε θλιμμένο, φτωχό και βασανισμένο άνθρωπο.
106 Η ανυπακοή του Ισραήλ. Προσευχή για το απόγευμα της Κυριακής.
107 Ύμνος Στον Θεό, Τον Λυτρωτή. Ειδική προσευχή για τον ταξιδιώτη, τον αιχμάλωτο, τον άρρωστο.
108 Ύμνος Στον Θεό. Για να βρουν προκοπή οι διστακτικοί άνθρωποι.
109 Κραυγή για εκδίκηση. Κλήση για βοήθεια. Για τους αχάριστους που με τα έργα τους και τα λόγια τους αδικούν τους ευεργέτες τους.
110 «Βασιλιάς και ιερέας για πάντα». Ευχαριστήριος για τη σωτηρία των ανθρώπων. Διαβάζεται Κυριακή πρωί.
111 Δοξολογία Στο Θεό. Γι' αυτούς που πάνε να διαγωνιστούν σε εξετάσεις μαθημάτων.
112 Μακάριος ο άνθρωπος που σέβεται και υπακούει Στο Θεό. Για ανθρώπους και ειδικά για παιδιά που έχουν φοβίες.
113 Ο Ασύγκριτος Θεός μας. Για να βρούνε θεραπεία οι αδύναμοι άνθρωποι.
114 Ύμνος του Πάσχα. Ο Θεός μαζί με το λαό Του. Ευχαριστήρια προσευχή. Διαβάζεται κάθε μέρα.
115 Ο ζωντανός Θεός. Τα άψυχα είδωλα. Ομαδική προσευχή για κάθε κακό.
116 Ύμνος ευχαριστίας. Για να βοηθήσει Ο Θεός να σωθεί η ζωή κάποιου ανθρώπου.
117 Κάλεσμα για δοξολογία.
118 Ύμνος για την γιορτή των Σκηνών. Για να βοηθήσει Ο Θεός να επιτευχθεί κάποιος καλός σκοπός.
119 Προς δόξα του λόγου Του Θεού. Για να σταματήσουν οι εξεγέρσεις και οι εθνικές συμφορές.
120 Ενάντια στους συκοφάντες. Κατά των συκοφαντών. Κατά της γλωσσοφαγιάς.
121 Ο Θεός, Ο Φύλακας. Κατά όλων των ειδών της μαγείας. Για να θεραπευτούν οι ψυχασθενείς.
122 Ιερουσαλήμ, η Πόλη Του Θεού. Για να φυλάει Ο Θεός κάποια πόλη ή χωριό από κάθε συμφορά.
123 Ικεσία για έλεος. Για να μας βοηθήσει Ο Θεός να βγούμε από κάθε αδιέξοδο.
124 Ο Θεός, Ο Σωτήρας. Προσευχή που διαβάζεται στις εθνικές γιορτές.
125 Πεποίθηση Στον Θεό. Πριν από τον ύπνο. Για να μας φυλάει Ο Θεός από νυχτερινές επιθέσεις δαιμόνων.
126 Γέλιο και δάκρυα. Για την ευημερία και προκοπή ενός τόπου. Για να πάνε καλά οι δουλειές.
127 Η ματαιότητα της ανθρώπινης προσπάθειας χωρίς Τον Θεό. Για να επιλύονται χωρίς προβλήματα οικονομικές διαφορές.
128 Οι ευλογίες του ανθρώπου, που σέβεται και υπακούει Στον Θεό. Για κάθε καινούργιο ξεκίνημα στη ζωή.
129 Προσευχή για την πτώση όλων εκείνων που κατέθλιψαν τον λαό Του Θεού. Για ανθρώπους που μας κατατρέχουν ασταμάτητα.
130 Προσευχή, προσμονή, ελπίδα για τη λύτρωση Του Θεού. Για ν' αφήνουμε τις υποθέσεις μας Στον Θεό.
131 Ένας ψαλμός απλής πίστης. Για να ημερώνει Ο Θεός τα ανήσυχα και άτακτα παιδιά.
132 Στην ανάμνηση της ημέρας που η κιβωτός φέρθηκε στην Ιερουσαλήμ. Γενική προσευχή.
133 Η οικογενειακή ενότητα του λαού Του Θεού. Σε εποχές ανομβρίας για να έρθει βροχή.
134 Ένας ψαλμός για εκείνους που φιλάνε τον Ναό τη νύχτα. Ευχαριστήριος ψαλμός για κάθε μέρα.
135 Ύμνος δοξολογίας για δημόσια λατρεία. Ευχαριστήριος ψαλμός – κάθε μέρα.
136 «Η Μεγάλη δοξολογία» (Χαλέλ) Για τα νεογέννητα παιδιά να μην αρρωσταίνουν.
137 Θρήνος των εξόριστων στη Βαβυλώνα. Για να επιστρέψουν οι εξόριστοι και οι αιχμάλωτοι στα σπίτια τους.
138 Ύμνος ευχαριστίας. Για να φυλάει Ο Θεός τα γυναικόπαιδα που βρίσκονται κάτω από πόλεμο ή διωγμό.
139 Ο Θεός που βρίσκεται εκεί. Κατά πασών των σκοτεινών δυνάμεων και των υπηρετών τους.
140 Προσευχή για την βοήθεια. Κατά αυτών που τρέχουν σε μάγια. Κατά της σκληρής γλωσσοφαγιάς. Κατά της μαύρης μαγείας.
141 Προσευχή για σωστές αντιδράσεις. Για να μη μας μισούν άνευ λόγου οι συνάνθρωποί μας.
142 Προσευχή ενός ανθρώπου μόνου και σε δυσκολία. Για όλους τους κατατρεγμένους. Για να φύγει η διχόνοια και να έρθει η ομόνοια.
143 Προσευχή για βοήθεια από Τον Θεό. Για κατάθλιψη και κακό μάτι.
144 Ύμνος για τη νίκη Του Θεού. Για να δώσει Ο Θεός ειρήνη.
145 «Ο Κύριος είναι Μέγας» Για να μη καταστρέφουν οι ανεύθυνοι άνθρωποι το φυσικό περιβάλλον.
146 Ατομική δοξολογία. Για αναπτέρωση του πεσμένου ηθικού.
147 Εθνική δοξολογία. Για να ευημερεί ο λαός.
148 Παγκόσμια δοξολογία. Για να πούμε ένα ελάχιστο ευχαριστώ Στον Πανάγαθο Θεό.
149 Η ωδή των πιστών Του Θεού. Για να κρίνει Ο Θεός αυτούς που μας αδικούν.
150 Χορωδιακή συμφωνία δοξολογίας. Ομαδική προσευχή για να δοξάσουμε Τον Θεό.
Γεω-ακτινοβολίες και ραδιαισθησία
του Γιώργου Κυρίτση
Ο πλανήτης μας δέχεται συνεχώς κοσμικές ακτινοβολίες, τις οποίες αντανακλά πίσω. Η εκπεμπόμενες όμως ακτινοβολίες εκ της Γης, μεταφέρουν την ηλεκτρομαγνητική ενέργεια των υλικών όπου αντανακλώνται. Αυτές οι ακτινοβολίες επηρεάζουν θετικά ή αρνητικά, όλα τα όντα, ανάλογα τη συμβατότητά τους με τους έμβιους οργανισμούς.
Σε τοποθεσίες με πολύ θετική γεωακτινοβολία, οι αρχαίοι 'Ελληνες, όπως και άλλοι αρχαίοι λαοί, έκτιζαν ναούς και θεραπευτήρια, γι αυτό ακόμα και σήμερα τα μέρη αυτά έχουν ιδιαίτερη "δόνηση". 'Ομως μέρη με αρνητικές ακτινοβολίες, οι οποίες ονομάζονται γεωπαθητικές ή γεωπαθογόνες, μας επηρεάζουν αρνητικά.
Η σύγχρονη επιστήμη αναγνωρίζει πλέον την ύπαρξη των ενεργειών αυτών, που μπορούν να εντοπιστούν εργαστηριακά με κατάλληλα όργανα, αλλά και με το γνωστό από αρχαιοτάτων χρόνων ραδιαισθητικό - ραβδοσκοπικό τρόπο.
Τις τελευταίες δεκαετίες έχουν ραγδαία ανάπτυξη οι ηλεκτρομαγνητικές (Η/Μ) εστίες μόλυνσης, που είναι το "δώρο" της σύγχρονης κοινωνίας. Τέτοιες εστίες είναι, κεραίες κινητής τηλεφωνίας, ραντάρ, συρμοί, καλώδια υψηλής τάσης, μετασχηματιστές και υποσταθμοί ΔΕΗ, ηλεκτρονικοί υπολογιστές, φούρνοι μικροκυμάτων και γενικά οι οικιακές ηλεκτρικές συσκευές. 'Ολα αυτά δημιουργούν ηλεκτρομαγνητικά πεδία που διαταράσσουν το φυσικό ενεργειακό μας πεδίο.
Οι γεωπαθητικές επιρροές διακρίνονται σε σταθερές και έκτακτες. Οι πρώτες αφορούν γήινα ενεργειακά πλέγματα που αγκαλιάζουν όλο τον πλανήτη. Αυτά μας επηρεάζουν αρνητικά μόνο στα κομβικά τους σημεία, δηλαδή εκεί που διασταυρώνονται. Τέτοια είναι το πλέγμα Hartmann και το πεδίο Curry, όπως ονομάστηκαν από τους επιστήμονες που τα εντόπισαν. 'Οπως φαίνεται στο σχήμα που ακολουθεί, αυτά σχηματίζουν τετράγωνα περίπου 2x2,5 μέτρα και 3,5x3,5 μέτρα αντίστοιχα, με συγκεκριμένο προσανατολισμό, σε όλη τη Γη.
Σαν "έκτακτα" γεωπαθητικά χαρακτηρίζονται τα υπόγεια τεκτονικά ρήγματα, κοιλότητες και υδάτινα ρεύματα, τα οποία φυσικά δεν απαντώνται παντού, αλλά όπου υπάρχουν, επηρεάζουν αρνητικά τον υπερκείμενο χώρο, σε όλο το μήκος και πλάτος τους.
Ας είναι ξεκάθαρο ότι αυτό που μπορεί να έχει συνέπεια στη υγεία μας, είναι η παρουσία γεωπαθητικών κόμβων ή ζωνών, εκεί όπου περνάμε τον περισσότερο χρόνο μας, δηλαδή στο κρεβάτι, στο γραφείο, στον καναπέ μας.
'Οπως βλέπετε στο σχήμα, έχουμε ένα κρεβάτι όπου αν, ας πούμε η σύζυγος κοιμάται δεξιά, δεν έχει κανένα πρόβλημα. Ο σύζυγος όμως (στα αριστερά) έχει κόμβο Curry, τεκτονικό ρήγμα και υδάτινο ρεύμα να διασταυρώνονται στην πλευρά του! Το αρνητικό αυτό πεδίο θέτει την υγεία του σε σοβαρό κίνδυνο.
Προβληματικός είναι κι ο τριθέσιος καναπές. Επηρεάζεται κατά μήκος από το υδάτινο ρεύμα και στη μια πλευρά υπάρχει κόμβος Hartmann. Τέτοιος υπάρχει και στη μια θέση της τραπεζαρίας. Τα υπόλοιπα κομβικά σημεία δε μας απασχολούν, καθώς εκεί δεν περνάει κάποιος πολύ χρόνο.
Ο ραβδοσκοπικός εντοπισμός γεωπαθητικών και Η/Μ αρνητικών επιρροών, γίνεται συνήθως με τη βοήθεια εκκρεμούς και ράβδων ραδιαισθησίας. Ο διενεργών τον εντοπισμό, ουσιαστικά "πιάνει" τις μικροδιαφορές τάσης μεταξύ αριστερόστροφης (αρνητικής) και δεξιόστροφης (θετικής για τον άνθρωπο) ενέργειας. Αυτή η διαφορά τάσης μεταφέρεται σε αντίστοιχη κίνηση του εκκρεμούς ή των ράβδων κι ερμηνεύεται ανάλογα.
'Ετσι εντοπίζονται οι όποιες ηλεκτρομαγνητικές και γεωπαθητικές επιβαρύνσεις μιας κατοικίας. Καταγράφονται τυχόντα υπόγεια υδάτινα ρεύματα και τεκτονικά ρήγματα και τους χώρους που επηρεάζουν. Ερευνώνται οι γεωπαθητικές επιρροές στα υπνοδωμάτια και στο καθιστικό, εντοπίζοντας κομβικά σημεία Hartmann και Curry.
Φυσικά, ένας σωστός έλεγχος ολοκληρώνεται με προτάσεις εναρμόνισης των αρνητικών ακτινοβολιών. Η επέμβαση μπορεί να είναι από απλή μετακίνηση κάποιου κρεβατιού ή καναπέ, ως την πλήρη εναρμόνιση της κατοικίας, εξασφαλίζοντας στα μέλη της οικογενείας προστασία απ’ όλα τα Η/Μ και γεωπαθητικά πεδία.
Η ραβδοσκοπία είναι μια πανάρχαια τέχνη κι όχι μια μόδα της εποχής. Απλώς φαίνεται ότι τώρα ανακαλύπτουμε τη σημασία της για την προσωπική μας ισορροπία και ευεξία. Είναι ουσιαστικά μια από τις πολλές δυνατότητες του ανθρώπου, που μπορεί να καλλιεργηθεί και να εφαρμοστεί απ' όλους.
Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2008
Μουσικοθεραπεια και Ιατρικη
Πρωτοπόρος
Ο Αμερικανός αναισθησιολόγος δρ Fred Schwartz είναι πρωτοπόρος των εφαρμογών μουσικοθεραπείας στην ιατρική και δημιουργός των ηχογραφημάτων εμβρυϊκών ήχων (womb sounds) για τη χρήση σε μονάδες εντατικής θεραπείας νεογνών και πρόωρων βρεφών, αλλά και παραγωγός μουσικής για την επιβοήθηση του ύπνου και την ανακούφιση του πόνου. Είναι επίσης δημιουργός της σειράς CD TRANSITIONS - HEALING MUSIC AND WOMB SOUNDS. Ο διακεκριμένος επιστήμονας μίλησε στην «Ε» για την επίδραση της μουσικής στους ασθενείς, λίγο πριν επισκεφθεί τη χώρα μας:
Ο δρ F. Schwartz |
* «Τα έμβρυα μπορούν και αντιλαμβάνονται τη μουσική ήδη από τη 16η εβδομάδα της εγκυμοσύνης και μπορούν να συλλαμβάνουν αρκετές συχνότητες ήχων, σχεδόν όσες και ένα ενήλικο αυτί. Οι πιο καθοριστικοί ήχοι για την ανάπτυξη του εγκεφάλου του εμβρύου είναι ο ρυθμικός ήχος της καρδιάς και της αναπνοής της μητέρας και οι παλμικοί ήχοι της αρτηριακής κυκλοφορίας στον πλακούντα. Το αυτί των εμβρύων μπορεί να ξεχωρίζει τη φωνή της μητέρας του σε σχέση με μια άλλη γυναικεία φωνή.
Το πιο σημαντικό εκπαιδευτικό κομμάτι της ζωής μας συμβαίνει στο εμβρυϊκό αμφιθέατρο, πολύ σπουδαιότερο για την εγκεφαλική μας ανάπτυξη και από τη σχολική ή την πανεπιστημιακή παιδεία. Γνωρίζουμε σήμερα ότι τα νανουρίσματα με τη φωνή της μητέρας ελαττώνουν το στρες των πρόωρων βρεφών και τα βοηθούν να παίρνουν γρηγορότερα βάρος. Γενικά, η μουσική βοηθάει τα πρόωρα βρέφη και τα νεογνά να συντομεύουν το χρόνο παραμονής τους στις θερμοκοιτίδες και να αναπτύσσονται καλύτερα. Εχουμε αποδείξει με μια μεγάλη μελέτη στις ΗΠΑ ότι με χρήση μουσικής στις μονάδες εντατικής θεραπείας νεογνών συντομεύουμε την εκεί παραμονή των νεογνών κατά περίπου 3 ημέρες και μειώνουμε το κόστος κατά 2.000-6.000 δολάρια κατά πρόωρο βρέφος».
**Μπορεί η μουσική να βοηθήσει σημαντικά στην αντιμετώπιση του πόνου;
* «Εχει αποδειχθεί ότι η μουσική μπορεί να υποκαταστήσει ένα μέρος των αναισθητικών ενδοφλέβιων φαρμάκων κατά τη διάρκεια επεμβάσεων. Μια μελέτη έδειξε ότι με τη βοήθεια κατάλληλης μουσικής ακρόασης (δηλαδή μουσική που διαλέγει ο ασθενής με βάση τις προτιμήσεις του) μπορεί να υποκαταστήσει ο αναισθησιολόγος μέχρι και 5mg διαζεπάμης, της ουσίας που είναι γνωστή ως Valium. Πολύ σημαντική είναι η μουσικοθεραπεία για την ανακούφιση του πόνου, με τη βοήθεια ειδικά εκπαιδευμένων μουσικοθεραπευτών, στα τελευταία στάδια της νόσου ασθενών με καρκίνο. Εχουμε βρει σε διάφορες μελέτες ότι η ακρόαση μιας μουσικής που μας αρέσει ελαττώνει τα επίπεδα των ορμονών του στρες (π.χ. αδρεναλίνη) στο αίμα κατά τη διάρκεια της ακρόασης».
**Πώς επιλέγετε την κατάλληλη μουσική πριν ή κατά τη διάρκεια μιας επέμβασης;
* «Πολύ σημαντική είναι η μουσική προτίμηση του ασθενούς. Δεν υπάρχουν συνταγές, γιατί η επιλογή της μουσικής έχει να κάνει και με το πολιτισμικό ιδίωμα. Εχω χρησιμοποιήσει jazz, rock, folk και διάφορα άλλα είδη. Είναι σημαντικό να μάθει κανείς τι αρέσει στον κάθε ασθενή. Η κλασική μουσική των Mozart, Bach, Vivaldi έχει χαλαρωτικό αποτέλεσμα, ιδιαίτερα σε αργό τέμπο, τέμπο andante, και είναι κατάλληλη για την αντιμετώπιση του στρες σε πολλούς ασθενείς μας. Μας χαλαρώνει μια μουσική που έχει ένα τέμπο τέτοιο όσο ο ρυθμός της καρδιάς μας σε ηρεμία, δηλαδή 65-70 χτύπους το λεπτό. Πολύ σημαντική και αποτελεσματική είναι η ζωντανή μουσική σε σχέση με την ηχογραφημένη μουσική. Στο νοσοκομείο που εργάζομαι στην Ατλάντα, ένας αρπίστας και ένας φλαουτίστας παίζουν ζωντανή μουσική στους ασθενείς, οι οποίοι νοσηλεύονται στη μονάδα εντατικής θεραπείας και το μέτρο αυτό έχει αποδειχθεί θεραπευτικό για πολλούς αρρώστους».
* Ο δρ Schwartz θα δώσει δύο διαλέξεις με αντικείμενο τις εφαρμογές της «Μουσικής στην Ιατρική» στην Αθήνα, στις 5 Μαρτίου στο Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών (ώρα 19.30) και στις 6 Μαρτίου την ίδια ώρα στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο. Στην Ελλάδα έρχεται έπειτα από πρόσκληση του καρδιολόγου του «Ωνασείου», Θανάση Δρίτσα, με τον οποίο συνεργάζεται στενά στο επιστημονικό αντικείμενο των εφαρμογών της μουσικής στο νοσοκομείο.
